معرفی وب "خادم ارباب" (معرفی کتب عاشورایی زیر خیمه حسین)

به همت اهالی خیمه‌نشین حضرت ارباب، وب "خادم ارباب" با رویکردی گفتمان‌سازانه به ادبیات عاشورا با نگاه مسئله‌محور و کاربردی، راه‌اندازی شد. این وبلاگ به معرفی مجموعه کتاب های عاشورایی زیر خیمه حسین خواهد پرداخت.

سپاس از همه عاشوراپژوهانی که دردهایشان سراغ از درمان دارالشفایی کربلا می‌گیرد:

http://khademearbab.blogfa.com/

 

اثر محیط نورانی در منظومه علم (ناگفته‌هایی از شیوه و روش با محوریت حدیث عنوان بصری)

خودت را به زحمت نینداز

اساس علم نور است.

جان علوم، نورانیتی است که در دل جامعه می­تابانند. العلم نور

و آن را به هر دلی نمی­تابانند. این را امام صادق به صراحت به عنوان بصری فرمود:

لَیْسَ الْعِلْمُ بِکَثْرَةِ التَّعَلُّمِ إِنَّمَا هُوَ نُورٌ یَقَعُ فِی قَلْبِ مَنْ یُرِیدُ اللَّهُ أَنْ یَهْدِیَه‏ (منیة المرید، ص: 149)

علم به آموختن نیست، بلکه علم نور است که خدا قرار می­دهد آن را در دل هرکه خدا هدایتش را بخواهد.

×××××

اگر علم نورانی است (العلم نور) نظامش هم باید نورانی باشد.

علم در منظومه­ی نورانی­اش مجال بروز می­یابد و خود را به عالم نشان می­دهد.

و کجا نوارنی­تر ازحرم!

 حریم اهل بیت مجالی برای علم برای هرکه بخواهد.

×××××

طبق این بیان باید سراغ از مکان­هایی گرفت که جنس آن از نور باشد تا مجموعه­ای هماهنگ ایجاد شود،

مجموعه­ای هماهنگ و نورانی برای دعوت از علم برای حضور و هرجا علم نوری ببیند خودش را در آن

محیط وارد خواهد کرد برای افاضه.

برای همین بزرگان دین درس و بحثشان را هم در محیط­های معنوی مثل حرم و مسجد انجام می­دادند، آن

علم بود که نور بود و جامعه را هم با حضورش نورانی می­کرد.

قصه نوراست و محیط نورانی (برگرفته از کتاب راز دیدار علم| دریچه‌ای به حدیث عنوان بصری؛ جلد11 مجموعه زیر خیمه حسین)

زیارت مناطق نورانی با این نگاه چقدر می‌تواند منشأ ورودهای نو و تازه باشد: مثل دانشگاه هویزه!

تازه‌های نشر: ...تا دانشگاه هویزه (آن‌چه مسئولان و برگزارکنندگان اردوها باید بدانند)

تلاشی برای تئوریزه کردن اردوها بالاخص راهیان نور

در آستانه بهار راهیان نور و در راستای رسیدن به یک سبک زندگی در طراز انقلاب ملهم از زندگی شهدا به عنوان متن تمدن نوین اسلامی مجموعه "تا دانشگاه هویزه" تقدیم می‌گردد:

تلاش و درنگی برای رسیدن به یک الگوی نظری و  بازتولید ادبیاتی امروزی و کاربردی از اردوهای راهیان نور بخصوص هویزه و در مدار شخصیت شهید علم‌الهدی.

با توجه به مشکلاتی که این مجموعه پس از یک سال از طراحی و صفحه‌آرایی در زمینه نشر با آن روبرو شد و از سویی نیاز کاروان‌های زیارتی راهیان نور به این مجموعه، متن فایل آماده چاپ آن ارائه می‌شود. دریافت فایل کتاب "تا دانشگاه هویزه"

باشد که سید و سالار شهیدان به خادمان این آستان(خاصه طراح و مدیر هنری این مجموعه "حاج حسین آقای براتی" که همراه همیشگی این کاروان عاشورایی بوده و هست) بیش از پیش برکت، توفیق و لیاقت عنایت فرماید.

سلام بر خاک هویزه که دانشگاه است...

و تقدیم به استاد دانشگاه هویزه

که شاگرد کوچک کلاس کربلاست

برای حسین...

مطلب مرتبط: گفتمان‌هایی از دانشگاه هویزه

ضرب‌المثل‌هایی در مدیریت عاشورایی: دعوا سر اولویت است...

این اولویت‌ها هستند که تصمیم‌ها را می‌سازند، بودن یا نبودن

انتخاب‌ها در گرو اولویت‌هاست که معنا می‌یابد. در زندگی همیشه دعوا سر اولویت است.

اشاراتی از کربلا برای مدیریت بهتر زندگی در زمان جاری

با تأکید بر واقعه­ی عاشورا و جلوه­هایی از کربلا برای این که عاشورایی‌تر نفس بکشیم:

××××××××××××××××××××××××××××××××××××

چه اولویتی از امام حسین بالاتر؟ مگر سفارش­های پیامبر را نشنیده­اند...

در این مورد شاید اولویت‌دهی بدیهی به نظر برسد، اما تاریخ قضاوت دیگری دارد.

باید از منظر آن­هایی سخن گفت که امام حسین را از نزدیک درک کرده­اند،

باید خود را جای شخصیت­های کربلای 61 هجری قرار داد و آن­وقت تصمیم گرفت.

تاریخ را از دریچه امروز نباید دید، تاریخ را در تاریخ خود باید بررسی کرد، در سال 61 هجری،

تا شاید اندکی طعم اولویت­ها بهتر فهمیده شود.

××××××××××××××××××××××××××××××××××××

اول حسین...

وقتی چیزی اولویت شد برایش همه کار می‌کند و اصلا بهترین معیار برای تشخیص اولویت داشتن همین است:

برای آن حاضری چقدر خرج کنی؟ چه چیزی را؟ و این‌جا فضیلت اشخاص مشخص می‌شود.

این‌جا مقام "فضل" حبیب بیش‌تر آشکار می‌شود، از آبرویش، از ریش سفیدیش هم برای حسین مایه گذاشت، و برایش از "خون" نیز مایه گذاشت.

شاهکار حبیب و فضل او از "آبرو" هم مایه گذاشتن است به پای حسین. (به اشارت شب هفتم محرم، ر.ک. فصل "حبیب قبیله" از "رفاقت به سبک حبیب")

این است فضل حبیب بر اصحاب به تصدیق امام عاشورا: لِلّهِ درک یَا حَبیب لَقَدْ کُنْتَ "فَاضِلاً" تَخْتِمُ الْقُرآنَ فِی لَیْلَة وَاحِدَة

از "خون" تا "آبرو" مایه گذاشتن پای درس‌های حبیب، استاد واحد اولویت‌شناسی.

×××××××××××××××××××××××××××××

کسی که اولویتش حسین شد دیگر به هیچ وجه از این قصه جدا نخواهد شد،

حتی اگر حسین بگوید!

یک مخالفت خوب با ارباب! (ر.ک. کتاب "خادم ارباب کیست؟")

شب عاشورا فرمود:

...أَلَا وَ إِنِّی قَدْ أَذِنْتُ لَکُمْ فَانْطَلِقُوا أَنْتُمْ فِی حِلٍّ لَیْسَ عَلَیْکُمْ مِنِّی ذِمَامٌ هَذَا اللَّیْلُ‏ قَدْ غَشِیَکُمْ‏ فَاتَّخِذُوهُ جَمَلًا.

همه برایشان مهم بود، بلند شدند و گفتند که اولویت دیگری جز حسین نداریم!

××××××××××××××××××××××××

"بهتر از شما، و نه اهل بیتى برتر و نیکوکارتر از اهل بیتم نمى‏بینم، خداوندا از من به شما پاداش نیکو دهد، این شب است که سیاهى و تاریکى آن شما را فرا گرفته، پس آن را چون شتر رهوارى گرفته، و هر یک از شما دست یکى از اهل بیتم را گرفته و در این تاریکى شب پراکنده شده از صحنه بیرون شتابید، و مرا با دشمن واگذارید چه آنان جز مرا نخواهند".

برادران و فرزندان او و فرزندان عبداللَّه‏بن‌جعفر همگان هماهنگ گفتند: چرا چنین کنیم، براى این که بعد از تو زنده بمانیم، خدا هرگز چنین روزى را پیش نیاورد، و آغازگر این سخن عباس‌بن‌على علیه‌السّلام بود و دیگران در پى وى سخن گفتند.( لهوف/ ترجمه میرابوطالبى، ص: 135)

××××××××××××××××××××××××××

آن شب مجالی باز شد برای سنجش اولویت‌ها، باید تاریخ این لحظات را در خود ضبط می‌کرد:

روضه‌های ناشناخته کربلا: نخستین مقتل مدیریتی (تازه‌های نشر)

بعد از کتاب "خادم ارباب کیست؟" و "آبروی علم" توفیق رفیق شد تا مقتلی تدوین شود با رویکرد مسائل مدیریتی...

این کتاب دریچه ای است برای آغاز نگاهی تازه به روضه های مدیریتی، روضه های اجتماعی، روضه های سیاسی عاشورا و ... که هرکدام مخاطب خاص خود را خواهد داشت و تاملی اشک آلود را برخواهد انگیخت.

بیایید این بار امام حسین(ع) را در این قاب تماشا کنیم: امام حسینی که اداره ی ماجرای کربلا بر عهده اوست، و حسین مدیری است در مدار کربلا ...

امید که از این منظر به غم های دیگر و شاید اصلی تر امام حسین(ع) بهتر واقف شویم. روضه هایی که شاید کمتر شنیده ایم و یا اصلا نشنیده ایم و این غربت کربلاست.

مدیران بیشتر بخوانند چرا که آن ها بهتر می فهمند...

 

تازه‌های نشر: کتاب ضریح قدیمی

هر چیزی که رنگی و نسبتی با محبوب داشته باشد حبیب می‌شود، آبرومند، دوست‌داشتنی و شایسته احترام و حتی بوسیدنی!

ضریحی که عمری هم‌دم و هم‌نفس و هم‌آغوش حضرت حسین بوده است چرا چنین نباشد؟

اکنون که این ضریح قدیمی، فارغ التحصیلی رشته خادمی ارباب در دانشگاه کربلا را تجربه کرده و مفتخر به نشان پیرغلامی شده است، به رسم ادب و احترام  و به عشق اربابش از سیر و سلوک و حالاتش می‌نویسیم.

می‌نویسیم از شکوه و هیمنه و افتخارات هم‌راهی‌اش با حسین علیه‌السلام و خاطراتی از اصحاب او – سعیدبن‌عبدالله و جَون و حبیب و...- در هوای همین  صفحات و نیز بیان چندی از آداب زیارت و حتی پاسخ به شبهات وهابیت کج‌اندیش، تا بهتر و راحت‌تر حسین را تماشا کنیم.

باشد تا در کنار ضریح حسین علیه‌السلام نگاه و ادراکی دیگر بیابیم و به برکت این بارقه‌ها زیارت‌مان رنگی از شعور گیرد و جنسی از معرفت، که "من زار عارفا..."

 

ضریح قدیمی نیز محملی برای اندیشیدن خواهد شد اگر...

آسمانِ زیر خیمه حسین

زیر خیمه حسین در آسمان...(کتب زیر خیمه حسین ^{علیه‌السلام} در پاتوق کتاب آسمان)

یکی از مشکلات توزیع مجموعه کتاب‌های کاربردی عاشورا(زیر خیمه حسین ^{علیه‌السلام}) در قرارگاه نشریه حیات بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق ^{علیه‌السلام}، همین قید "دانشجویی" بود.(گفتنی‌ها(!) بماند...)

 بحمدالله از این پس پاتوق کتاب آسمان عهده‌دار این امر خواهد شد...

 

               پاتوق کتاب آسمان:

                       عرضه محصولات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی

0351 6238476

0915 522 1828

گفتمان‌هایی از دانشگاه هویزه

برشی از کتابی ویژه مسؤولین و برگزارکنندگان اردوها و جریان‌سازان فرهنگی-اجتماعی

"تا دانشگاه هویزه"

برای آن‌ها که در پی  نمونه گفتمان‌های موفق برای الگوگیری هستند

قبل از تورق این صفحه، به شیوه ایجاد گفتمان "جریان موج سبز" سرزدن، می‌تواند الهام‌بخش و حرکت‌آفرین باشد. (دریافت فایل)

شادابی به سبک هویزه(گفتمان‌های هویزه):

از مهم ترین عوامل شادابی یک جمع، وجود صمیمیت و یکدلی بین اعضاست و برخلاف تصور، هزل و هجو هر چند در مقطع کوتاه، ایجاد شادی می‌کند اما پایدار نیست و حتی اگر به سمت تحقیر و توهین و تمسخر به بهانه شوخی کشیده شود نه تنها اثر تقویت کننده در یک دل و انسجام گروهی ندارد، بلکه سبب دلگیری بعضی از بعضی دیگر خواهد شد.

توجه به این نکته ضروری است که اهمیت نشاط و شادابی خادمین برای کسب معارف و نیز انتقال و نشر آن بسیار حیاتی به نشر می رسد اما هر عقل سلیمی شادابی لحظه‌ای که به قیمت کدورت‌های طولانی و احیاناً کشمکش و تشویق و حتی هرج و مرج در تشکیلات باشد را روا نمی‌داند.

 از این رو لازم است یک سری برنامه‌ها و اندیشه‌هایی در این مورد داشت تا به تناسب یادمان‌های راهیان نور بتوان راه‌کاری هماهنگ با منطقه اتخاذ کرد و این نیازمند بررسی است.

شاید بعضی از کتابها که در حوزه دفاع مقدس و شوخ طبعی های آنها نگاشته شده باشد الهام بخش باشد چرا که فضا و موقعیت جبهه با راهیان نور بسیار شبیه است و قابلیت الگوگیری بالایی در این زمینه وجود دارد اما به فراخور هویزه چند مورد از گفتمان‌هایی که در سالهای گذشته عامل نشاط و شادابی محیط خادمین بوده است ذکر می شود.

ü                  گفتمان شابز (شبکه انهدام بنیادین زباله)

ü                  گفتمان دکتر dj پشمالو

ü                  گفتمان خاله قندون مهربون

ü                  گفتمان حلقه اول و دوم حفاظت بیت علماء

ü                  گفتمان نشریه گرد و خاکهای هویزه

ü                  گفتمان ورزش صبحگاهی (با حواشی)

ü                  گفتمان آی باوفا

ü                  گفتمان صبح (صبحت بخیر پهلوون!)

الگوی پیش‌رفت عاشورایی با مطالعه اصحاب

 

اشاره: معادلات حیات بشری و حتی علوم انسانی با امام حسین تغییر خواهد کرد و به برکت کربلا بشر طعم پیشرفت را در آخرالزمان خواهد چشید.

پیشرفت‌هایی که بزرگ‌ترین و شکوه‌مندترین آن، تجربه فرج و ظهور کامل حقیقت با امام زمان خواهد بود.بشریت این قله را با نام مقدس امام حسین فتح خواهد کرد چنان که در روایات ظهور کاملا مشهود است.

نقش راویان و نیز بالتبع زائران کربلا در مقدمه چینی و زمینه‌سازی این بزرگ بسیار حیاتی و تعیین کننده است. در این میان زیارت سیدالشهدا بهترین بستر برای ایجاد گفتمان عاشورایی ظهور خواهد بود.

انسان برای درک پیش‌رفت، ناگزیر از عاشوراست. بهترین منبع برای مطالعه این امر مهم، مطالعه اصحاب امام حسین است که هرکدام، نیروی محرکه‌ای برای جلو رفتن انسان‌ها به حساب خواهند آمد.

مهم‌ترین عامل انگیزه‌بخشی در افراد یک مجموعه، ایجاد همت و مناعت طبع در نیروهاست که در میان اصحاب به زیبایی به چشم می‌خورد. ( مشاهده خبر)

 

به یاد سعیدبن عبدالله:

 

سعید در یک نگاه (برش‌هایی از تاریخ زندگی سعیدبن‌عبدالله):

هرچه داشت وقف حسین کرده بود. حتی به پای حسین دویده بود.

"از کوفه تا مکه"، پیک کوفیان به سمت امام بود.

"از مکه تا کوفه"، جواب نامه­ی امام به کوفیان را رسانده بود.

"از کوفه تا مکه"، پیک مسلم به سمت امام بود.

"از مکه تا کربلا"، هم‌پای امام آمده بود.

یک عمر به پای حسین بود ولی  در آخرین لحظه هنوز یک نگرانی داشت. آیا حسین من را پذیرفته است؟

×××××××××××××××

نه فقط خون، که خون جگر نیز در راه حسین خرج کرد.

"چهار بار" این مسیر طولانی، این دشت برهوت را فقط به خاطر او طی کرد: حسین

از همه جالب­تر باز هم خود را بدهکار می­دانست: آیا وفا کردم؟ (اَوَفَیتُ یَابنَ رَسُولِ الله؟)

××××××××××××××××××××

از آیین وفاداران به دور است که خود را طلبکار بدانند، آن هم به خاطر چند صباح رفاقت و همراهی. خوشا وفایی که به پای حسین باشد!

یک عمر دویدن و باز هم خود را بدهکار دانستن.

خوشا این نگاه به ارباب!

و خوشا جواب ارباب به باوفایان:  فَقَالَ نَعَمْ‏ أَنْتَ‏ أَمَامِی‏ فِی الْجَنَّة

وفاداران به امید همین لبخند امامشان زنده­اند. (گزیده‌ای از کتاب "وفا به رنگ کربلا" از مجموعه کتاب‌های باغ سیب؛ زیر خیمه حسین علیه‌السلام)

 

درنگ(مؤلفه‌های پیش‌رفت):

اساسی‌ترین عامل پیشرفت و حرکت رو به جلو همین "بی‌قراری" است. کسی که از همه موجودی فعلی خود راضی است دست به تغییر وضع موجود نخواهد زد و به سمت بهتر شدن و رسیدن به وضع مطلوب حرکت نخواهد کرد. موتور محرکه این رشد همان راضی نبودن از خود و سعی در رسیدن به کمال برتر است.

"مناعت طبع" و "همت بلند" شاخصه اصلی اصحاب عاشورایی است. دیدن راهی طولانی پیش روی خود، مهم‌ترین عامل پیشرفت آن‌ها به حساب می‌آید. اصلاح این نوع نگرش‌ها کار عاشوراست. همتی که با بدهکار دانستن همیشگی همراه شود رنگ کار سعیدبن عبدالله‌ها است.

با این الگو به دو ظرفیت می‌توان دست یافت:

1."انتظار و توقع حداکثری" از خود در قبال کار و دیگران(کار تا پای جان، از پیک فرسنگ به فرسنگ امام تا سپر نماز امام)

2."انتظار و توقع حداقلی" از دیگران برای  خود (تردید و شکی مقدس: آیا وفا کردم؟ خوفی برای حرکت مضاعف)

و این یعنی بالاترین بهره‌وری با حفظ ثبات و تقویت منابع انسانی.

 

به سمت الگوی پیش‌‌رفت عاشورایی

ما فرزند دعای ندبه ایم، "عَزیز عَلی اَن اَبکِیَکَ وَ یَخذُلَکَ الوَرَی": برای من سخت است که حتی یک نفر برای تو اشک نریزد، من گریه کنم و بقیه تو را تنها گزارند؟!؛ من اشک همه عالم را در عزای تو در خواهم آورد.(اشاره‌ای از استاد پناهیان)

ثمره نزاع: باید همه عاشق تو باشند، من راضی نیستم که فقط چند میلیون نفر به زیارتت بیایند. من همه را باید به کربلای تو دعوت کنم و این محتاج همتی است از جنس همت عاشوراییانی چون سعید و در کنار آن همیشه خود را مدیون دانستن.

این جمله سعید نشان از همتی می‌دهد که بر مبنای این نگرش، فهم جمله "اَوَفَیتُ یَابنَ رَسوُلِ الله" را راحت‌تر می‌کند: شب عاشورا بنا گذاشت تا هفتاد بار برای امام کشته شود، هنوز 69 جان دیگر برای امام حسین بدهکار بود!(بدهکار دانستن درمانی است برای درد طلبکاری خیلی افراد در امور)

برگی از تاریخ: سعید بن عبد اللَّه حنفىّ‏ برخاست و به عرض رسانید: نه، به خدا اى فرزند رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه و آله، هرگز تنهایت نگذارم، تا خدا بداند که ما وصیّت پیامبرش محمّد را در باره تو حفظ و رعایت نمودیم، و اگر مى‏دانستم که در راه تو کشته مى‏شدم و بعد ززنده به آتش کشیده مى‏شدم و خاکسترم به باد داده مى‏شد و "هفتاد بار" این وضع تکرار مى‏شد، هرگز از حضرتت جدا نشده تا در پیش رویت شاهد مرگ و شهادت را در آغوش کشم، چرا نه، حال که این یک کشته شدن بیش نیست و بعد هم به کرامت ابدى و جاویدان خدا مى‏رسم.( لهوف / ترجمه میر ابو طالبى، ص: 137)

مابعد التحریر:

شمر چگونه شمر شد؟ یا سبک زندگی شمرگونه

با عنایت به ضرورت شکل‌گیری تمدن بزرگ اسلامی و لازمه عبور از منز‌لگاه "سبک زندگی" و با توجه به پرسش‌های رهبری عزیز، و ظرفیت عظیم عاشورا برای تحقق این مهم:

×××××××××××××××××××××××

تقدیم به همه‌ی آن‌ها که زیارت عاشورا را دقیق می‌خوانند

×××××××××××××××××××××××

چرا "خوب‌ها" این قدر زود "بد" می‌شوند؟

××××××××××××××××××××××××

بعد از مطالعه‌ی این کتاب:

محتاطانه‌تر خواهیم گفت: و لعن الله شمراً

××××××××××××××××××××××

القای اندکی ترس

همان چیزی است که گمشده ی کتاب جاری است.

خوف از عاقبت به خیر نشدن

×××××××××××××××××××××××××××××

به راحتی از این فراز تاریخ هم نمی شود عبور کرد:

زخمی پای علی علیه السلام

جانباز صفین

و حال:

قاتل فرزندش حسین علیه السلام

(طرح روی جلد نشریه حیات: شمر امروز را بشناس)

××××××××××××××××××××××××××

وقتی "خوب" ها این‌قدر زود "بد" می‌شوند.

نباید فقط به یک دعای ساده دل خوش کرد که:

اللهم اجعل عواقب امورنا خیراً

باید به دنبال ریشه‌ها وعلت‌ها بود.

×××××××××××××××××××××××××

اگر نیایش‌های شمر را برای شما بخوانند و به شما نگویند که این‌ها مال شمر است شما با آن ها گریه می‌کردید و صد البته حال!

هیچ‌گاه گفته نمی‌شود که وقتی شمر دستش را به حلقه‌ی خانه‌ی خدا می‌زد چگونه با خدا زمزمه می‌کرد.

×××××××××××××××××××××××

شاید خسته شوید!

 اما فضایل شمر بالاتر از این‌ها است:

شانزده بار با پای پیاده به سفر حج رفتن

و آن حال عجیب در دعا‌ها و مناجات‌ها

را به سوابق قبلی اضافه کنید

حال اگر جرأت دارید بگویید: و لعن الله شمراً