معارف کربلا صرفا به داده‌های علمی شما نمی‌افزاید؛ بلکه حرکت را هم به دنبال دارد؛ چرا که دل را هم به خود گره می‌زند و پای روضه‌های خودش، همه بخش‌های عالم وجود را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
کربلا همراهی توأمان «عقل» و «قلب» است و از جمع این دو عنصر، «حرکت» حاصل میشود. رهاورد معارف کربلا «اقدام و عمل» است و ویژگی کربلا همین آمیزه علم و عمل است و «روضه» راز نگفتنی این معادله است.
تأملی برای فعالین عرصه‌های تربیتی-فرهنگی
پر جاذبه‌ترین بخش دین عاشورا است و محبوب ترین چهره عالم امام حسین است. با این چهره محبوب و وجیه میتوان سخت‌ترین کارها را به آسانی انجام داد؛ چرا که همه از او می‌پذیریند.
تنها زحمتی که هست این است که باید نسبت مباحث دین و اصول انقلاب را با عاشورا مشخص کرد؛ مابقی راه با امام خسین است!
برگی از اثر «دعوا سر اولویت است»
«غدیر، کربلای عوام بود و کربلا، غدیر
خواص!
در غدیر با آنکه بیعت گرفته شد، "جفا" شد
و در کربلا، با آنکه بیعت برداشته شد،"وفا" ماند»
داستان «دعوا سر اولویت...» از غدیر شروع شد.
خلاصه غدیر این بود (شاید این‌قدر هم نیازمند بحث تاریخی، ادبی، جدلی و... نباشد!) که:
پیغمبر فرمود: من اولی بر شما نیستم؟ (أَیهَا النَّاسُ أَ تَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مَوْلَای وَ أَنَا مَوْلَى الْمُؤْمِنِینَ وَ أَنَا أَوْلَى بِهِمْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ قَالُوا بَلَى یا رسول‌الله)
جان سؤال این بود: «اولویت» با شماست یا من؟ و همه گفتند: شما، یا رسول‌الله!
آنگاه فرمود: مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا وَلِی اللَّهِ عَلِی‌بن‌أَبِی طَالِبٍ مَوْلَاه.
هرکس این اولویت را فهمیده، (أَلَسْتُ أَوْلَى بِکُلِّ مُؤْمِنٍ مِنْ نَفْسِهِ قَالُوا بَلَى یا رسول‌الله) پس‌ازاین، همین فرمول را برای علی به کار ببرد. پس‌ازاین علی بر شما همین ولایت و اولویت را دارد.
آنها که این اولویت را شناختند، به درک غدیر نائل شدند و آنها که غدیر را فهمیدند، کربلایی شدند. فهم غدیر پیش‌نیاز لازم فهم کربلاست.
برخی از راویان غدیر در کربلا شرف حضور یافتند تا کربلا دوباره یاد غدیر را زنده کند. رحمت خدا بر راوی غدیر و شهید کربلا: عبدالرحمن‌بن‌عبد رب انصاری خزرجی.
باید کار کرد...
«ابتدای کربلا مدینه نیست، ابتدای کربلا غدیر بود
ابرهای خون‌فشان کربلا، اشک‌های حضرت امیر بود»[1]
کاش برای حضرتش بتوانیم کاری کنیم، نه در حد نوشتن کتاب الغدیر!
کتابی که به تعبیر خود علامه امینی:
«من برای نوشتن الغدیر 10 هزار کتاب را (که ممکن است هر کتاب در چندین مجلد باشد) از بای بسم‌الله تا تای تمت) خوانده‌ام و به 100 هزار کتاب مراجعات مکرر داشته‌ام.» {تذکری برای جهاد علمی طلبه-دانشجوها}
کاش برای حضرتش بتوانیم کاری کنیم، نه در حد «نوشتن» الغدیر، بلکه لااقل در حد «خواندن» این اثر!
***
«حسین اگر پسر توست با اشاره او
سیاه‌پوش عزای محرم است زمین»[2]
مطلب مرتبط:
تا مدتها فکر میکردم عاشورا حماسه «شخص» امام حسین است؛ بعدها که با حکایت‌های شگفت اصحاب و تشکلات منسجم و بی‌بدیل آنها آشناتر شدم فهمیدم که این حماسه مجموعه امام و اصحاب عاشورایی ایشان است؛ الگوی رهبر و پیروان (و امام و امت)
اما مدتی است با تماشای جلوه‌های تربیتی عاشورا در خانواده‌های کربلایی، نگاهی تازه‌تر و کرانه ناپیدایی چشم‌نوازی میکند:
کربلا فراتر از حماسه «شخص» امام و «اصحاب» ایشان، حماسه «خانواده» ایشان و اهالی عاشورا هم هست و این آغاز درنگ‌هایی در وادی «تربیت در افق کربلا» خواهد بود...
پیشنهادی برای چشاندن طعم خوش اصحاب در جاری زندگی
در سفر کربلای عرفه امسال (1395) در لابلای مباحث طرح شده از زیارت شهدای ناحیه مقدسه اشارتی گذشت؛ زیارتی به سنه 252 ه.ق. منسوب به امام هادی که در آن به اسم و رسم تک تک شهدا اشاره شده است.
به ذوق سلیم و قریحه سرشار زوار که در همین مجال، جای تقدیر دوباره دارد، بسته شکلاتی به همراه سلام به یکی از این شهدا کار شد! تا بنا به اصل تداعی در روانشناسی، شیرینی ملموس و محسوس شکلات با حلاوت «احلی من العسل»ی معقول اصحاب گره بخورد و ذائقه جانها را با آن شیرینی آشناتر کند.
برای ایجاد انگیزه در کنار هر «سلام»، «سؤال»ی تلنگرگونه هم کار شده بود که نوید یک حرکت عاشورایی برای مخاطب باشد؛ مثلا:
«چقدر در مورد این شهید مطالعه داشتی؟!»، «کدام ویژگی این شهید باعث شد در کربلا باشد؟»، راستی واقعا اصحاب کیستند که این گونه قرب و منزلت یافتند؟»، «عاشورا خوانان تاریخ بلافاصله بعد از سلام بر امام به این یاران سلام میدهند»، «به نظرت کدام ویژگی این شهید باعث شد در بین یاران امام باشد؟»، «چقدر برای همراهی و معیت با امام عاشورایی خودت آماده‌ای؟!»، «این شهید در کربلا چگونه امام خود را یاری کرد؟»، «5 دقیقه از این شهید برایمان تعریف کن و نسبتش را با امروز مشخص کن!»، «تا حالا شده خودت را مثل شهدای کربلا در یاری امامت دیده باشی؟!» و... (این فهرست سؤالات انگیزشی با تکمیل و نقویت شما بهتر و زیباتر هم خواهد شد! بسم الله! شما هم نکته و یا سؤالی به این مجموعه در نظرات بیفزایید!)
***
و این شکلات بهانه ای بود برای از کربلا دانستن و بیشتر دانستن!
سوغاتی ویژه برای کربلا و نه اصلا برای هر کسی که میخواهد برای امامش یک کار ویژه کند!
جا دارد از خودمان سؤال کنیم: ما کی و کجا با امام حسین زندگی میکنیم؟ کاش با امام حسین آنچنان زندگی کنیم که جزو اصحاب ایشان حساب شویم...
ما بعدالتحریر:
یک
در دو سفر دیگر عتبات هم بنا به رخصت و فرصتی که بود از دل این زیارت شاخص‌ها و مؤلفه‌های الگوی پیشرفت استخراج شد. (ر.ک اثر: مبانی مدیریت عاشورایی؛ روش‌شناسی و رویکردها، از همین قلم)
دو
متن این زیارت در ادامه می‌آید تا کمک و مددی باشد برای کسانی که برای چشاندن طعم شیرین اصحاب به دیگران، به دنبال ایده‌ها و پیشنهادها و قالب‌های نو و ابتکاری می‌گردند...
بسم الله!
عرفه خودتان را به امام حسین برسانید...
خدا در عرفه، پیش از مهمانان خانه خودش به مهمانان خانه امام حسین نگاه میکند
راستی!
مذاکره علمی در مسیر نورانی نجف کربلا عجیب میچسبد!
به همت اهالی باصفای عاشوراپژوه ایجاد شد:
🔸🔸#تنها_علاج امروز دنیا این است که درس حسین بن علی (علیه السلام) را بفهمند و به آن عمل کنند. اساس دین با #عاشورا پیوند خورده است و به برکت عاشورا هم باقی مانده است.
(امام خامنه ای26/3/1372)
فرمود: «أَیُّهَا النَّاسُ شُقُّوا أَمْوَاجَ الْفِتَنِ بِسُفُنِ النَّجَاة» (نهج البلاغه، خطبه5) امواج فتنه‌ها را به کشتیهای نجات بشکافید و عبور کنید؛ و همگان میدانند کشتی نجات‌بخش‌تر از امام حسین نیست؛ پس «شُقُّوا أَمْوَاجَ الْفِتَنِ بِالحُسَینِ!» با حسین میتوان از همه موانع پیش رو گذشت و به همه جا رسید؛
سخن آغازین این بود: «با امام حسین به همه جا میتوان رسید» ولی تأملات بعدی در سخنان بزرگان، جلوه تازه ای برای تحقیق و محقق نشان داد که از توانستن به بایستن سوقمان میداد و از وادی «میشود» به «باید» هجرت: «با امام حسین باید به همه جا رسید!»؛ از این حقیقت «چاره»ای نیست! هرزمان بشریت به بی«چاره»گی رسید، مضطر حقیقی شده است و دعای مضطر هم مستجاب است: «أَمَّنْ یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیکْشِفُ السُّوءَ» (النمل/62) آن روز خورشید ظهور در آستانه خانه جانمان خواهد تابید.
_________________________
✨آنچه به زیارت نگاهتان خواهد آمد، مجموعه‌ای نظام‌مند از «نگاهی دوباره» و «فهمی دیگرگونه» از کربلاست که در آثار عاشورایی #زیر_خیمه_حسین به لطف حضرتش دریافته و منعکس شده و در این سطور در منظومه‌ای کامل‌تر و جامع‌تر اجازه حضور و اذن بروز یافته است.
امید که این لحظه‌ها و نوشته‌ها، سهمی از #کربلا داشته باشد؛ و دوباره شکر در این لطف بی‌حسابش که ما را غرق نعمتش کرد و به ما اجازه داد تا نامش را صدا زنیم، خدایش را سپاس! «اللهم لک الحمد...»
«گشته‌ام در جهان و آخر کار
دلبری برگزیده‌ام که مپرس»
__________________________
📡به کانال تنهاعلاج بپیوندید👇👇
در دست انتشار| پرواز با بال مگس! (درنگی «فقه الحدیثانه» در ماجرای اشکی به اندازه بال مگس)
در نگاه عده‌ای شاید درنگ در سطر به سطر و واژه‌واژه روایات این‌قدر ضروری به نظر نرسد که یک اثر مستقل در اطراف یک روایت، آن هم یک مفهوم اختصاص داده شود. به زعم این دسته این چنین کارهایی پر و بال دادن بیش از حد به موضوع است. اما دسته‌ای دیگر را عقیده بر آن است که هر لفظ امام معصوم را باید با دقتی معصومانه تماشا کرد و شایسته است بیش از این‌ها بلور واژه‌های روایات، مراعات شود! خصوصا اگر این مواجهه با دسته‌ای از روایات حول یک مفهوم و در یک خانواده حدیثی صورت بگیرد.
مواجهه با روایات را خود اهل بیت به شیعیانشان آموختند. روایات را اینگونه باید دید که فرمودند:
«خَبَرٌ تَدْرِیهِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفٍ تَرْوِیه»[1] خبری که در آن درایت شود از هزار روایت خواندن بهتر است.
اینگونه هر سطری و هر واژه‌ای از روایات با خود دنیایی سخن خواهد داشت و هر قطره با خودش اقیانوسی از معارف را نوید خواهد داد...
با این حساب از «بال مگس»ش هم به راحتی نباید گذشت...
«در بند آن مباش که مضمون نمانده است
یک عمر میتوان سخن از زلف یار گفت»[2]
