با فکر رأی دهید!
به کدام گزینه برای تصدی حکومت رأی خواهید داد:
اشعث بن قیس
کمیل بن زیاد
مالک اشتر
زیاد بن ابیه
عثمان بن حنیف
مصقله بن هبیره شیبانی
ما بعد التحریر:
دعوا سر اولویت است...
ولی امام علی چه کنند در خشک‌سالِ دمشقیِ نیروی متعهد متخصص برای انتخاب کادر خود؟!
جایی که به دلیل نبود نیروهای ارزشمندی مانند مالک اشتر باید سراغ کسانی چون زیاد بن ابیه هم باشد...
کادرسازی را باید جدی گرفت...
لذت فهم مدیریت و درک کار تشکیلاتی را با امام حسین تجربه کنید!
سیره و شیوه مدیریتی امام حسین علیه‌السلام که مورد تأکید ائمه علیهم‌السلام است، یکی از بهترین منابع برای مدیران است. در یک نگاه میتوان گفت که این سبک و شیوه مدیریتی برای بشریت قابل استفاده است و حتی ضروری؛ چون مهدی صاحب‌الزمان که اداره جهان را در دست بگیرند، از امام حسین شروع خواهند کرد...
حلاوت این فهم را در محضر ایشان باید چشید!
سیری در «گزیده‌ای مدیریتی» از مجموعه آثار عاشورایی «زیر خیمه امام حسین سلام‌الله‌علیه»:
Ø روضه‌های ناشناخته کربلا (نخستین مقتل مدیریتی)
همان‌گونه که بعضی روضه‌ها را پدرانی که بچه شش‌ماهه دارند، می‌فهمند، بعضی روضه‌ها را فقط مدیران می‌فهمند! برای فهم برخی روضه‌ها باید مدیر بود و حداقل یک کار کوچک تشکیلاتی انجام داد... از سویی دیگر با تجربه‌های بیشتر مدیریتی میتوان افق‌های جدیدتری از روضه‌ها را تجربه کرد و فهمید...
به این نیت هم میتوان بهتر مدیر شد و هم گم‌گوشه‌های بیشتری از روضه‌های کربلا را فهمید! با این حساب راه فهم بسیاری از روضه‌ها مدیر بودن است. این کتاب فصل جدیدی از روضه‌خوانی را خواهد گشود که در آن هر صنف، گروه و رشته از منظر خود، مسائل عرصه خود را بهتر در کربلا خواهد دید.
Ø مبانی مدیریت عاشورایی (روش‌شناسی و رویکردها)
این اثر متنی آموزشی در قامت دایره المعارفی در حوزه‌ی مدیریت عاشورایی است. بنابراین تلاش کرده تا خلأ محتوایی این حوزه را تا حدی پر کند. در این اثر رابطه‌ی سیره‌پژوهی در حوزه‌ی عاشورا و مطالعات قرآنی تبیین شده، دیدارها، نامه‌ها، خطبه‌های حضرت امام حسین علیه السلام تشریح گردیده و به نظریات و رویکردهای مدیریت عاشورایی پرداخته است. این کتاب محوری‌ترین مباحث مربوط به حوزه مدیریت عاشورایی را با تمرکز بر روش‌شناسی و رویکردها جمع‌آوری کرده است.
Ø روضه اصحاب چیست؟
«روضه اصحاب چیست؟» نظریه «امام و امّت» در کربلا و یا الگوی «رهبر و پیروان» را به زبان ساده و روان برای عموم مردم تبیین کرده است. در دانش مدیریت، راجع به منشاء، چرایی و چگونگی اطاعت و پیروی، پژوهش اندکی صورت پذیرفته است. این اثر نشان می‌دهد تصویری که از الگوی «امام و امّت» یا همان «رهبر و پیروان» در کربلا رقم خورد، کامل‌ترین، بی‌بدیل‌ترین و دل‌پذیرترین، هم در عرصه رهبری و هم پیروی بوده است.
«روضه اصحاب» یعنی تقاضای تجربه زیستن با امام حسین، روضه اصحاب یعنی نقشِ یارِ هفتاد و سوم امام را تجربه و تمرین نمودن.
Ø خادم ارباب کیست؟
کارگاه عملی با استادی حضرت جَوْن علیه‌السلام و درسهایی از کلاس ایشان!
بهجای نوشتن از اساسنامه و شرح وظایف و رسالت برای خادمین هیات، کافیست خادم خود امام حسین علیه‌السلام معرفی شود. خادمی که عمری پا به پای امام زیسته و آیین نوکری آموخته و هم البته میآموزد.
کافیست فقط شرحی از نحوهی تعامل او با امام و دیگران در منظومهی خدمت را بیان کنی، آن وقت این کار از دهها کتاب و صدها جزوه ارزشمندتر خواهد بود؛ چرا که این تجسم واقعیت است. این تبلور آن چیزی‌ست که وجود داشته است. این توصیف می‌تواند با شبکه‌ای از مفاهیم عمیق دینی همراه شود و سرانجام به یک مجموعه توصیه منتهی شود، هرچند اگر توصیفی عالمانه و دقیق تبیین شود، به تنهایی خود محرکی برای اجرا در بعد عمل خواهد بود. آیین پیروی را از این اصحاب باید آموخت.
Ø الی الحبیب (سرمشق‌هایی برای حبیب شدن)
برای تربیت، الگو حرف اول را می‌زند. هشت محور از شاخص‌های زندگی یاران امام حسین در مدار حبیب. «حبیب تشکیلاتی» یکی از این محورهاست: درسهای تشکیلاتی زندگی حبیب.
حبیب شاگرد خصوصی امام حسین علیه‌السلام است. وقتی از حبیب تعریف می‌کنی، یعنی از کسی تعریف می‌کنی که امام به پایش شکسته شده است، به خاطر نقش‌های گوناگونش در کربلا... چه کنیم تا حبیبِ امام‌مان باشیم؟!
Ø دعوا سر اولویت است
این اولویت‌هاست که زندگی را می‌سازد. اشاراتی کوتاه از کربلا برای مدیریت بهتر زندگی در زمان جاری. مدیریت یعنی تصمیم گیری و این اولویت‌هاست که تصمیم‌سازند و در این میان کربلا بهترین موردکاوی. راز «هل من ناصر» امام را باید فهمید و اینجا بهترین مکان است برای گرفتن جواب مسائل امروز. انتخاب‌ها در گرو اولویت‌هاست که معنا می‌یابد به روایت مصادیق زنده‌ای از کربلا.
در زندگی اصولاً دعوا سر اولویت است. «دعوا سر اولویت است» ضرب‌المثل اهالی سال 61 هجری است. ضرب‌المثلی که هیچ‌وقت کهنه نمی‌شود. زبان دل آنها که رسیدند و آنها که نرسیدند...
Ø جای خالی عباس (مروری بر رفتارهای تشکیلاتی حضرت عباس)
روضه‌های حضرت عباس محل تربیت سربازان ولایت‌مدار امام زمان است و این راز آن علقه‌ای است که امام عصر به شخصیت کادرساز آخرالزمانی عمویش و مجالس و روضه‌های تشکیلاتی او دارد. جای خالی عباس، پرشدنی نیست، اما…
تأملاتی خواندنی و مساله‌محور را از ابعاد تشکیلاتی حضرت عباس با تأکید بر کلام معصومان در این کتاب خواهید خواند.
Ø توجیه المسائل کربلا
توجیه‌ها و بهانه‌هایی برای با حسین نبودن
بیایید یک بار به اهل کوفه، حق بدهیم (به ناحق!) که امام حسین را تنها گذاشتند. یک‌طرفه به قاضی نرویم! بهانه‌هایشان خواندنی است و مبتلابه. این کتاب در جستجوی دلایلی برای رها کردن امام حسین علیه‌السلام است. شما هم خودتان را مخاطب این کتاب ببینید!
ماجراهایی شنیدنی از «عدم تجانس شناختی» که به توجیه‌گری کشیده می‌شود...
Ø توضیح الرسائل کربلا
چطور از دل 18 هزار نامه عاشق، 30 هزار قاتل ایجاد شد؟
اشتباه چاپی نیست. اسم کتاب هم دو بار تکرار نشده. اینجا قدم به قدم نکته و حرف است. اینجا کربلاست!
پاسخ‌های زیادی به معمای تاریخی «قلوبهم معک و سیوفهم علیک» داده شده است: دل‌هایی با او و شمشیرهایی بر او؟! چه حکایت شگفتی! این رساله به دنبال پاسخی برای یک درد تاریخی شیعه خواهد بود: چرا سرنوشت، قاتلان امام حسین را از مردمان «کوفه» انتخاب کرد؟ چرا قلم تقدیر حتی یک نفر را از «شام» به کربلا نیاورد و تماماً کوفیانی را در مقابل امامشان قرار داد که ادعای محبت او و انتظار آمدنش را داشتند؟ حسین را منتظرانش کشتند!
ارائه راهکارهایی برای آنها که به دنبال تصمیم‌های بزرگ و تحقق آن هستند... «چه کنیم اهل اراده شویم؟» را در این اثر پاسخ بگیرید...
Ø آبروی علم
این کتاب، به بازاندیشی در بیانات امام حسین در جمع اندیشمندان (خطبه منا) به همراه بیان بایسته‌های علمی می‌پردازد. در این اثر نسبت نهضت تولید علم با نهضت حسینی مقایسه و تحلیل شده است. به بیان دیگر نهضت حضرت اباعبدالله الحسین به عنوان پارادایم متعالی در نظر گرفته شده است و بایسته‌های علمی و وظایف دانشمندان که آن حضرت در جمع نخبگان ایراد فرمودند، تبیین شده است.
در صورتی که دانشمندان و نخبگان که عامل راهبری در هر نظامی برای رسیدن به کمال به شمار می‌آیند، به مسئولیت‌های خود آگاه باشند و عمل نمایند، تحول عظیمی در جامعه پدیدار خواهد شد. باشد که از دریای نهضت حسینی، ساحل تشنه نهضت تولید علم، لبی تر کند.
Ø ...تا دانشگاه هویزه
آن‌چه مسئولان و برگزارکنندگان اردوها باید بدانند...
تقدیم به استاد دانشگاه هویزه، شهید سیدحسین علم‌الهدی که خود شاگرد کوچک دانشگاه کربلاست. از منظر رفتار سازمانی شخصیت او را باید تحلیل کرد و به عنوان الگویی منقح و مدون ارائه داد...این اثر با تبیین نظری اردوی خادمی شهدا در یادمان شهدای هویزه به‌مثابه دانشگاه تربیتی، به مصادیق عملی آن نیز می‌پردازد. در نتیجه، برای همه فعالان فرهنگی به‌ویژه در زمینه برگزاری اردوها قابل استفاده است.
Ø امضای کوچک
دل‌پذیرترین و دل‌چسب‌ترین مباحث تربیتی و روانشناسی رشد را باید با علیِّ‌اصغر امام حسین و سر کلاس ایشان آموخت: تربیت، محیط، وراثت، جریان نام‌گذاری و... به روایت علیِّ‌اصغر امام حسین!
کربلا صرفا حماسه «شخص» امام حسین نبود. حتی در حماسه گروه یا سازمان هم خلاصه نشد. کربلا حماسه «خانواده»ها هم بود. نکته‌ها، درس‌ها و آموزه‌هایی برای مدیریت خانواده از مدرسه کربلا تقدیم خانواده‌ها!
این اثر عهده‌دار طواف گرداگرد قنداقه شیرخواره کربلاست. به مرکز عاطفه کربلا خوش آمدید!
Ø وفا به رنگ کربلا (از مجموعه باغ سیب)
اصحابی به وفاداری شما ندیدم. این کتاب تقدیم می‌شود به عاشوراییان وفادار، به سعیدبن‌عبدالله حنفی و همه یاران باوفا. وفا را بیاموز، آن‌گاه همه‌چیز خواهی داشت. قصه بی‌وفایی قصه همیشگی تاریخ است؛ حتی در اوج قصه کربلا. چه رازی است در صفت وفا که اصحاب عاشورا به آن ستوده می‌شوند؟ اساس دوستی‌ها و بالاتر از آن، گروه‌ها و تشکل‌ها وفاست. تعهد سازمانی را در موردکاوی شخصیت‌هایی مثل سعیدبن‌عبدالله باید آموخت. سلام بر اهالی وفا!
Ø رفاقت به سبک حبیب
خوشا دردی که درمانش حسین است. به دارالشفای کربلا خوش آمدید. درد رفاقت نیمه‌راه را به محضر طبیبی چون حبیب‌بن‌مظاهر بیاورید. حبیب؛ هم او که نامش چون مرامش، همه رفاقت و دوستی است. زائر صفحات کربلایی کتاب شو تا با شبکه ارتباطی حبیب بیشتر آشنا شوی و به پاسخ مسأله «عدم همکاری» گروه‌ها و مجموعه‌ها برسی!
Ø رقابت به سبک حبیب
اشتباه چاپی نیست. اسم کتاب هم دو بار تکرار نشده. پای درس حبیب بنشینی، خیلی حرف برای گفتن دارد. رفاقت، رقابت و… این‌بار نوبت «والسابقین الی ارادته» است. خوشا کسانی که به دریای حسین پیوستند. آن‌وقت، این‌قدر حرف و سخن در باطن خود برای تشنگان شنیدن دارند، از رفاقت تا رقابت… تا سعادت به سبک حبیب. کسانی لیاقت رسیدن به امام را دارند که اهل رقابت باشند! این اثر پاسخی برای درد شایع «رخوت سازمانی» است.
Ø و لعن الله شمرا (اولین کلاس کارگاهی شمرشناسی)
تقدیم به همه آنانی که زیارت عاشورا را دقیق می‌خوانند! این کتاب کارگاه درس شمرشناسی است؛ کمی هم دشمن‌شناسی لازم است. می‌خواهیم ببینیم چه‌طور می‌شود سرباز علی علیه‌السلام می‌شود قاتل پسرش! چه‌طور میتوان قاتل امام زمان شد؟! اینجا سرفصل مدیریتی «تغییر» را بهتر و عینی‌تر می‌شود فهمید. اصلاً بعد از مطالعه این کتاب، محتاطانه‌تر خواهیم گفت: «ولعن‌الله شمرا»
Ø راه عباس شدن
تا حالا به زیارت‌نامه حضرت عباس دقت کردید؟ تقدیم به بهترین عموی دنیا. وقتی یک چیزی را امام معصوم فرمودند، روی تک‌تک عبارتش می‌شود تامل کرد؛ مثلاً تأملاتی در زیارت حضرت عباس با صدا و نفس امام صادق علیه‌السلام.
زیارت و زیارت‌نامه را برای تحقیر زائر و سوزاندن دل او خلق نکرده‌اند، زیارت‌نامه آینه‌ای است برای دیدن خود، دیدن خود واقعی و اصلاح ضعف‌ها و تقویت خوبی‌ها. زیارت‌نامه، شیوه‌نامه اجرایی برای زندگی است، راه رسیدن به صاحب آن حرم است، الگویی است برای شبیه شدن. زیارت حضرت عباس یعنی راه عباس شدن!
زیارت را باید این‌گونه دید، عباس غبطه‌خور همه شهدا می‌شود تا همگان در رسیدن به مقامش قدری بیشتر تلاش کنند. اینجا روضه حضرت عباس است. همه هیئتی هستید و توجه دارید که جایی که روضه عمو باشد، چه کسی حاضر است؟ خوش آمدید، آقاجان!
Ø تنها علاج
با امام حسین به همه جا میتوان رسید. این اثر تلاشی در جهت نظام‌مند کردن مطالعات و پژوهش‌های مجموعه آثار عاشورایی «زیر خیمه حسین سلام‌الله‌علیه» است.
این اثر سعی در نشان دادن پاره‌ای از مشکلات جامعه و ارائه راه حل آن با مراجعه به فرهنگ عاشورایی دارد. مؤلف به طور مشخص به سراغ مسائلی نظیر درک بهتر قرآن، انسان 250 ساله، تولید علم، اقتصاد مقاومتی، تمدن‌سازی و موضوعات مشابه رفته است و کلیدواژه‌هایی را از فرهنگ عاشورا در این زمینه ارائه داده است.
فهم دقیق این نسبت‌ها برای مدیران، مسئولان و سیاست‌گزاران فرهنگی ضروری است.
کربلا باید برای همه چیز حرف داشته باشد؛ چنانکه دارد...
آری! «کل الخیر فی باب الحسین»
نوع نگاه به این واقعه را باید این‌گونه تعریف کرد تا کربلا کربلا باشد. ورود نگاه‌های تخصصی به عاشوراپژوهی نویدبخش دریافت‌های جدید است...
امام حسین از اندیشه تا زندگی!
نشر سدید: 02166485850
09109805055
@sadidisu_ir
@tanhaelaj
http://modirekarbala.ir/
درنگی در نقش شاخص‌ها در هدف‌گذاری
برای آن که تو را جهت دهند نیازی نیست حتما اهداف را به صورت مستقیم تغییر دهند. تغییر مستقیم اهداف با واکنش سریع و بعضا شدید و تند همراه است. این روش اغلب با موضع‌گیری مخاطب مواجه خواهد شد و در نتیجه احتمال تأثیر اندکی خواهد داشت. در مقابل، کافی است به صورتی غیرمستقیم وارد معادلات ذهنی شخص شد. در این حالت نیازی نیست که از رو بازی کرد و شخص را نسبت به تغییر اهدافش حساس کرد. اینجا «شاخص»ها به طور غیر مستقیم و ناخودآگاه، اهداف را هم جهت خواهند داد، بی آن‌که کسی نسبت به آن موضع سریع بگیرد و حساسیتی ایجاد کند. این‌طور بهتر در دستگاه محاسباتی شخص میتوان ورود کرد.
شاخص‌ها چهره دیگری از اولویت‌ها و هدف‌ها است. شاخص‌ها به تو جهت می‌دهد و این کار، تو را آدمِ آنها خواهد کرد. به عنوان نمونه نیازی نیست تا فریاد بزنند که دانشگاه‌ها باید اسلامی نباشد! کافی است برای رشد فضای دانشگاهی، شاخص تعریف کنند! مثلا بگویند برای رشد درجه یک دانشگاه این محورها ارزیابی می‌شود و این شاخص‌ها مهم است. همین کافی است که همه فکر و ذکر همه را درگیر خود کند تا طبق آن شاخص عمل کنند و به طور ناخودآگاه خودشان اهدافی که شاخص‌ها به دنبالش هستند را محقق کنند. شاخص‌ها با پنبه سر می‌برند و بی‌صدا پدر در می‌آورند!
شاخص‌ها اولویت‌ساز و هدف‌ساز می‌شود و گاه چنان ذهن را جهت می‌دهد که شخص توانِ خَرق آن نگاه جدید را نخواهد داشت و روی ریل جدیدی که شاخص تعریف کرده است سُر خواهد خورد، آرامِ آرام.
در اینجا «اولویت»، باید دقت روی «شاخص‌ها» باشد. شاخص‌هایی که آدم‌ساز است. شاخص‌هایی که زیرپوستی جهت‌آفرینی می‌کند. شاخص‌هایی که بی‌صدا استحاله می‌کند و حتی دستگاه محاسباتی انسان را مختل می‌کند. شاخص‌هایی که گاهی از دلِ یک زخمی رکاب امام علی، قاتلِ پسرش را تولید می‌کند...
این شاخص‌ها چه بود که از جانباز رکاب امام علی که تا آستانه شهادت پیش رفته بود، یکی مثل شمر می‌آفریند و از سویی کسی مانند حرّ را نجات می‌دهد. امام به عنوان یک مدیر فرهنگی روی کدام شاخص حُرّ کار کرد تا حرّ، حرّ شد؟ حرّ برآیند کدام شاخص‌ها بود که سعادت‌مند شد؟
شمر و حرّی که تا یک جای داستان هر دو فرمانده عالی رتبه یک سپاه بودند و از یکی مثل ابن‌زیاد خط می‌گرفتند، اما تا آخر داستان مثل هم نماندند! شاخص‌های «شمریت» و حرّیت» کدام است؟[1]
قابل توجه مدیران محترم و مسئولان عزیز عرصه‌های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و...: مواظب شاخص‌ها باشیم!
اربعین به همه ثابت خواهد کرد که هیچ کس قدرت امام حسین را ندارد!
برای همین برای حل مسائل جهان، باید از امام حسین شروع کرد؛ این فهم بزرگ در اربعین به راحتی اتفاق می‌افتد...
از آن به بعد برای انجام کارهای بزرگ باید به دنبال «پیوست عاشورایی» آن هم باشیم!
معارف کربلا صرفا به داده‌های علمی شما نمی‌افزاید؛ بلکه حرکت را هم به دنبال دارد؛ چرا که دل را هم به خود گره می‌زند و پای روضه‌های خودش، همه بخش‌های عالم وجود را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
کربلا همراهی توأمان «عقل» و «قلب» است و از جمع این دو عنصر، «حرکت» حاصل می‌شود. رهاورد معارف کربلا «اقدام و عمل» است و ویژگی کربلا همین آمیزه علم و عمل است؛ «روضه» راز نگفتنی این معادله است...
وقتی محبت ایجاد می‌شود، انسان خودبه‌خود به‌سوی فردی که دوست دارد، حرکت می‌کند و برای رضایت خاطر او، رفتارش را تغییر می‌دهد. یعنی محبت، تمهیدی برای حرکت و پیشرفت است و رسالت روضه‌ها همین است.
کوتاه سخن، اینجا معرفتش نیز، شناختی است که قلب را به تپشی مجزا از تپش‌های دیگر وادار می‌کند و تو را حرکت می‌دهد به سمتی که خودت را نزدیک کنی به طراز امام. اسوه یعنی همین. اسوه یا الگو کسی است که وقتی از او شناخت پیدا کنی، خواه ناخواه، جذبه‌ای از ان شناخت تولید می‌شود و تو را می‌کشاند که همه شئون انسان و عرصه‌های وجودش را شبیه آن بنماید.
اینجا سه اتفاق «معرفت»، «محبت» و «اطاعت» رخ خواهد داد: «معرفت» تو را شیفته می‌کند و به واسطه آن، آتش «محبت» را فروزان‌تر می‌کند و در نهایت از برآیند این دو، «اطاعت» یا همان اقدام مطلوب و عمل مقبول صادر می‌شود. از مجالس روضه کارها ساخته است...
برداشتی از اثر «روضه اصحاب چیست؟» در دست انتشار
برای عبور از وادی «سبک زندگی دینی» و وصول به قله رفیع «تمدن نوین اسلامی» آموزه‌های عاشورا و درسهای کربلا منبعی سرشارند
و اگر دستگاه فکری جامعه، مبتنی بر نظام فکری عاشورایی امام حسین و اصحابشان ساخته شود،
نوید عصر ظهور است.
با این توقع، کربلا باید برای همه چیز حرف داشته باشد؛ چنانکه دارد؛
با این معادله، کربلا و عاشورا یک سرزمین و یا یک روز نیست،
بلکه وسعت جغرافیا و تاریخ انسانیت را در بر میگیرد
و اصلا نوع نگاه به این واقعه را هم باید این‌گونه تعریف کرد تا کربلا کربلا باشد.
مجموعه آثار عاشورایی «زیر خیمه حسین علیه‌السلام» در پی کشف همین حقیقت است.
کلنا سفن النجاه ولکن سفینه الحسین اوسع و اسرع
در این بیان که کشتی امام حسین به نسبت کشتی‌های نجات‌بخش دیگر دو ویژگی ممتاز دارد: وسیع‌تر است و سریع‌تر.
1.اگر اوسع است: پس به همان نسبت، نظریاتی هم که از این آستان نشأت میگیرد و هدایت‌بخش و راهگشاست، «فراگیرتر» و «جهانشمول»تر است و انسان‌های بیشتری را در بر میگیرد.
2.اگر اسرع است: پس به همان نسبت، نظریاتی که متصل و مربوط به این عرصه شود، «سریع‌تر» و «روان‌تر» نتیجه می‌دهد و در عالم وجود انسان‌ها «کاراتر و اثر بخش‌تر» است.
بهترین انسان‌ها در مقابل بدترین انسان‌ها در کربلای سال 61 هجری، مقابل یکدیگر صف‌آرایی کردند، تا از این ره‌گذر، «انسان» به عالم معرفی شود. عمیق‌ترین شناخت‌ها از انسان در کربلاست؛ با حضور برترین و بدترین انسان‌ها و تقابل این دو جریان...
این رسالت مهم «علوم انسانی» است که انسان و شئون «انسان» را معرفی کند؛ برای همین علوم انسانی را در کربلا به سهولت و راحتی بیشتری میتوان فهمید.
علوم انسانی در مدار عاشورا سریع‌تر و بهتر شکل خواهد گرفت؛ چرا که «سفینه الحسین اسرع و اوسع»
رویکرد عاشورایی چنین است...
علوم انسانیِ اسلامیِ امام حسین‌پایه، تنها علاج است...
در روضه‌ها هم زخم های امام را بشماریم و هم حرف های امام را؛
تا با این دو، عالم را تسخیر کربلای او کنیم...
با حسین علیه السلام عالم فتح خواهد شد،
به امید فتح نهایی: وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ
(به شرط:) إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ(آل عمران/139)
...خدا بهتر و زیباتر از او نداشت و الا بی شک به او نشان می داد!
بی شک روزی خواهیم گفت: چقدر با امام حسین می‌شد ظهور را جلوتر انداخت!
کاش در آن روز باشیم و غبطه بخوریم، نه حسرت!
تنها علاج: فرصتی برای حسینی‌تر شدن
با نگاهی راهبردی و کاربردی
