اثر محیط نورانی در منظومه علم (ناگفتههایی از شیوه و روش با محوریت حدیث عنوان بصری)
خودت را به زحمت نینداز
اساس علم نور است.
جان علوم، نورانیتی است که در دل جامعه میتابانند. العلم نور
و آن را به هر دلی نمیتابانند. این را امام صادق به صراحت به عنوان بصری فرمود:
لَیْسَ الْعِلْمُ بِکَثْرَةِ التَّعَلُّمِ إِنَّمَا هُوَ نُورٌ یَقَعُ فِی قَلْبِ مَنْ یُرِیدُ اللَّهُ أَنْ یَهْدِیَه (منیة المرید، ص: 149)
علم به آموختن نیست، بلکه علم نور است که خدا قرار میدهد آن را در دل هرکه خدا هدایتش را بخواهد.
×××××
اگر علم نورانی است (العلم نور) نظامش هم باید نورانی باشد.
علم در منظومهی نورانیاش مجال بروز مییابد و خود را به عالم نشان میدهد.
و کجا نوارنیتر ازحرم!
حریم اهل بیت مجالی برای علم برای هرکه بخواهد.
×××××
طبق این بیان باید سراغ از مکانهایی گرفت که جنس آن از نور باشد تا مجموعهای هماهنگ ایجاد شود،
مجموعهای هماهنگ و نورانی برای دعوت از علم برای حضور و هرجا علم نوری ببیند خودش را در آن
محیط وارد خواهد کرد برای افاضه.
برای همین بزرگان دین درس و بحثشان را هم در محیطهای معنوی مثل حرم و مسجد انجام میدادند، آن
علم بود که نور بود و جامعه را هم با حضورش نورانی میکرد.
قصه نوراست و محیط نورانی (برگرفته از کتاب راز دیدار علم| دریچهای به حدیث عنوان بصری؛ جلد11 مجموعه زیر خیمه حسین)
زیارت مناطق نورانی با این نگاه چقدر میتواند منشأ ورودهای نو و تازه باشد: مثل دانشگاه هویزه!