در دست انتشار| «امضای کوچک»: کتابی برای حضرت علی اصغر، نکته ها، درس ها و آموزه های تربیتی امروزی‌اش

از مجموعه روضه های بین المللی کربلا -1

******************

به مرکز عاطفه‌ی کربلا خوش آمدید...

******************

کودک یک روزه‌ی این ماجرا به اندازه یک دنیا سخن دارد...

بخشی از مقدمه اثر

کربلا کوتاه‌ترین حادثه هستی است که از حیث زمان در کمتر از یک روز رقم می‌خورد و نیز در کوچک‌ترین مقیاس زمینی از حیث مکان یعنی در وسعتی محدود، در سرزمینی دورافتاده و ناشناخته اتفاق می‌افتد؛ ولی این کوتاه‌ترین و کوچک‌ترین، پرانعکاس‌ترین حادثه هستی می‌شود که بازتابش همه زمانها و مکانها را در نوردیده و فتح کرده است و هر روز بیش از دیروزش قدرت و شوکت و وسعت می‌یابد.

تمام عناصر عاشورا چنین اند و این است که هر بخش آن را شایسته تأمل ویژه کرده است. این جا نه فقط بزرگترها که کوچکترها هم سهمی دارند! اینجا کودکانشان، به قدر عمر نوح سخن دارند! کودک یک روزه‌ی این ماجرا به اندازه یک دنیا سخن دارد...

***

باید یک بار با نگاهی تحلیلی و شاید زمینی این معادله را به تماشا نشست و به دنبال پاسخی برای این سوال بود: علی اصغر چگونه علی اصغر شد؟

در بخش اول این اثر، کاملا با منظری تحلیلی راز علی اصغر شدن را برای خانواده ها به روایت خواهیم نشست، روایتی دقیق از زمینه های علی اصغر شدن، در آینه رموز تربیت و وراثت و محیط خانواده ای که در نهایت، خروجی آن، علی اصغری می‌شود  که به شرط حیاتش علی اکبری خواهد بود، چنان که مقاتل نوشته اند.

و در بخش دوم پس از گذر از این منظر زمینی به آسمان علی اصغر و هوای عرفانی آن سری خواهیم زد و  مرثیه ای دیگرگونه را میهمان نگاه نجیبتان خواهیم کرد، مرثیه ای با دریچه ها و درنگهایی معرفتی و گریزهایی در خور ذاکرانی که دوست دارند علی اصغر وار برای  ارباب، حنجره هاشان را هزینه کنند...

امید که قبول‌مان کنند...

شکر در چای؛ تمثیلی برای جامعۀ ایمانی!

برگرفته از «چای روضه‌دم»، مروری بر آموزه‌های هیئت طراز انقلاب با طعم چای روضه امام حسین

 

باید در جمع حل شد، آن‌چنان که مقتدای‌مان از تشکل‌ها می‌خواهد:

«یک کار تشکیلاتی، یک کار جمعی خصوصیتش این است که فرد باید خودش را در جمع حل کند، گم کند؛ که این گم‌کردن عین بازیافتن به نحو درست است. چیزی کم نمی‌شود از آدم، چیزها افزوده می‌شود. من مثال می‌زنم به آن لیوان آبی که داخل آن یک حبه قند را شما می‌اندازید. این یک حبه قند چیز مشخصی است. به قدر خودش شیرینی دارد. وقتی در (لیوان آب) انداختی، تمام است؛ یعنی یک دانه از این ذرات ریزی که زیر دندان می‌آمد و صدا می‌کرد و خودش را نشان می‌داد که هان! منم؛ یک دانه از این‌ها باقی نمی‌ماند، تمام حل می‌شود در آب.

در آن‌جایی که قبل از آن یا بعد از آن، 10 حبه قند دیگر هم حل شده؛ اما به نظر شما از این حبه قند یک ذره‌اش از بین رفت؟ هیچ‌چیز از آن از بین نرفته است. این قند یک ذره کم نشد، بلکه یک خرده به آن زیاد شد؛ زیرا آن مقدار شیرینی که در این قند بود، آمیخته شد با شیرینی‌های دیگری که در قندهای دیگر بود و در تمام اجزای این آب حل شد، سرایت پیدا کرد، چیزی هم از آن کم نشده، اما آن تشخص خودش را از دست داده، آن فردیت خودش را از دست داده، یک تشکیلات باید این‌جور باشد. شکل کامل یک تشکیلات درست، این‌جوری است که باید فرد در جمع حل بشود. این شکل درست تشکیلات است.

...این ارتباط صمیمانه و توأم با صفا، نتیجتاً سعی ایجاد می‌کند؛ یعنی موجباتی را فراهم می‌کند که حل‌شدن در جمع برایمان آسان شود. آن درشتی‌ها و ناهنجاری‌ها و اصطکاک‌هایی که لازمۀ خودمحوری است، آن‌ها از بین برود... به‌این‌ترتیب است که روابط برادرانه و دوستانه هر چقدر بیش‌تر می‌شود و بالأخره به این ترتیب است که این قندهای شیرین عزیز در لیوان یک تشکیلات حل می‌شوند و به معنای واقعی کلمه یک شربت حیات‌بخش و لذت‌بخش و مفیدی را تشکیل می‌دهند.» (جهاد فرهنگی در بیان رهبر معظم انقلاب، صفحۀ 218)

***

شکرِ چای هیئت امام حسین هم سرشار از ایده‌های تشکیلاتی است. این حکایت دانه‌های قند و شکرش بود و پیام‌هایش! شکرِ چای هیئتش اگر این‌طور است، خودش چه محشری است؟!

 امام حسین همۀ شئونش ذوابعاد است و ژرف؛ فردی، اجتماعی، خانوادگی، سیاسی، فرهنگی، تشکیلاتی و...

کسانی که این‌ها را نفهمیده‌اند از امام حسین، چه فهمیده‌ا‌ند؟!

در فصل دل‌تنگی «باغ سیب»: مقتل‌شناسیی که همه چیز با خود داشت...

فقط تماشا کن...

از «پژوهش و آموزش»، تا «ملاحظات تبلیغی»، از «دقت‌های ستایش‌برانگیز» او تا «امید، نشاط و شادابی» او و در یک جمله «چشمه زلال»ی که هر هفته برای اهالی آن جمع اشتیاق‌آفرینی میکرد، بی بدیل بود.

«مطالعه کتابی» تا «مطالعه فکری» زیر دستگاه دیالیزشان، همه و همه، کارگاه عملی روش تحقیق بود و تماشای حالاتشان، تذکر جهاد علمی...

یاد باد آن استاد فقیدی که کربلا را میفهمید... مجالسی که هر هفته دو بار به شوق آن لحظه‌شماری میکردیم: نشست اهالی باغ سیب و شرح حدیث بوی سیب آیت الله میرزا حسن ابوترابی ^{عطرالله مرقده}

امید، نشاط و شادابی

هر بار اگر در کنار مباحثش و خستگیهایی که سه روز در هفته به دیالیز میگذشت، اما باز هم نشاط و شادابی را در گفتار و رفتار ایشان میشد دید:

«اینها که از دردها میگویم از باب حکایت است و نه شکایت!»

«اگر کسی نیت کرده برود کربلا و میانه راه از دنیا برود ثوابش را میدهند: نیه المومن خیر من عمله»

«ایشاالله بتوانیم مقتلی کار بشود و به یک جایی برسانیم.» «ایشاالله بتوانیم کار را تمام کنیم»

«من در طریق این کار هستم. بگذار بگویند فلانی در حال انجام ماموریت مرد.»

«بلکه یک چیزی بنویسم بگویند خدا خیرش دهد. اگر مهلتم بدهند کتابی کار کنم.»

***

چشمه‌ای زلال

اما دقتهای تاریخی مانع از توجه به عنصر عاطفه و اشک نشد. هم دعوت به گریستن میفرمود و هم خود، چون ابر بهار میگرست؛ هرجا که مقتل، طوفانی میشد:

«مقید باشید بگریانید، الان برخی که اصلا مصیبت نمیخوانند یا دو کلمه میخوانند و واگذار میکنند که مداح بخواند...

باید مقتل را تحلیل کنید.»

«گریه بگیرید. اجر دارد. امید که ذخیره قبر و قیامت باشد.»

***

اشتیاقی برای علم‌آموزی

تماشای این اشتیاق برای هر کسی عامل انگیزش علمی بود، خاصه اهل علم و چقدر جای این گردشهای علمی در محضر علما در فضاهای علمی ما خالی است:

«هرچه میتواند مطالعه کنید، یادداشت کنید؛ من نزدیک 200 جلد یادداشت پراکنده دارم.»

«کاش مینوشتم شاید به درد یکی میخورد. کاش میشد مقتلی بنویسم »

«خیلی لذت میبرم از مطالعه:

لذات دنیوی همه هیچ است پیش من

در خاطر از تغیر آن هیچ ترس نیست

روز تنعم و شب عیش و طرب، مرا

غیر از شب مطالعه و روز درس نیست»

«زیر دستگاه دیالیز یک ساعت مطالعه فکری کردم و هشت صفحه فقط فهرست احصا کردم برای حضرت عباس...»

«قوه بدنی نیست ولی شوق روحی هست. با حال دیالیزم 4 ساعت وقت گذاشتم و مطالعه کردم...»

« در جوانی در محرم 18 منبر میرفتم و 7 مسجد را در ماه رمضان اداره میکردم...»

***

مطالب مرتبط:

تقریر تشکیلاتی روایت "اذا مات العالم"

حاشیه‌ای از درس مقتل‌شناسی آیت‌الله ابوترابی (نشست اهالی باغ سیب)

درسی که از محضر ابوترابی آموختم: علم باید زلال باشد

زندگی در افق حسینی

پنجم شوال

سالروز ورود جناب مسلم به کوفه

و اما بعد

بیعت‌ها و لبیک‌ها آغاز شد...

و این بود ماجرای «توضیح الرسائل کربلا»!

***

کاش امام حسین، این نور همیشه تابنده، روشنای همیشه حالات و آنات روزگارمان باش و محور زندگی‌مان.

ما بعد التحریر:

مدتی است  اندیشه، مشغول طواف در وادی جناب مسلم است و چند مبحث دیگر

به امید مثمر شدن این اندیشه‌ها...

برای عاقبت به خیر شدن آثار نیمه‌تمام دعایی کنید و اگر میتوانید دوایی!

«مسلم ولیّ امر است»، «حتی اسبشان نیز»، «با خدا در اتاق تشریح»، «شمریت و حریت»، «پرواز با بال مگس»، «عباس‌آفرین» و...

باز نشر: ...مُسْلِم «وَلِیِّ اَمْر» است

    بازنشر/ به بهانه همزمانی ایام فتنه ۱۸ تیر و ورود حضرت مسلم به شهر کوفه

 اشاره: تاریخ را برای فردا و نه برای دیروز نوشته‌اند و در این میان، کربلا صرفا کلاس تاریخ نیست، بلکه کلاس تاریخ هم هست. ماجراهای کربلا سرشار از نکات جاری زندگی است و با آن میتوان تمام مسائل جاری زندگی را پاسخ داد، اگر اهل پرسش از عاشورا باشی!

امام حسین الگوی درخشانی از سیاست و بصیرت را برای اهلش به یادگار گذاشته است. با امام حسین به همه جا میتوان رسید، اگر کربلا را آنچنان که هست باور کنی. ماجرای کوفه سال60 هجری، حکایت نایب امام است و در هوای حماسه 9 دی میتوان برگی از این کتاب قطور را ورق زد که برچیدن بساط فتنه 88 هم کار امام حسین و عاشورایش بود...

 

...مسلم و ولی ناشناسان

فقیهی به نام سلیمان بن صرد

چه شد که سلیمان بن صرد خزاعی از کربلا جاماند؟

سلیمان: جناب مسلم! اگر تو میفهمی، من هم میفهمم!

«سلیمان بن صرد» الگوی تمام‌نمای خواصی که دیر تصمیم گرفتند

لحظه‌شناسی‌ها و لحظه‌نشناسی‌ها

حتی علم‌دار توابین شدن هم خوشمزه نیست!

ما اهل کوفه نیستیم، «مسلم» تنها بماند...

*****************

رمضان 1437/ بیست و یکمین شب از مراسم "بفرمایید مهمانی خدا" با موضوع «عزم در راه»

صحبتی در اطراف عزم

در چند سال اخیر شعارهایی که رهبر معظم انقلاب برای سال معین می‌کنند بر حول محور عزم و اراده می‌چرخد، از قبیل: فرهنگ و اقتصاد با عزم ملی یا اقتصاد مقاومتی اقدام و عمل، که این مسئله نشان را اهمیت و جایگاه عزم و اراده دارد...

دریافت مباحث

مطالب مرتبط:

راز جدایی علم و عمل: موردکاوی مردم کوفه سال 60 هجری

توضیح الرسائل کربلا: اثری در تبیین راز «عدم اقدام و عمل» در کوفه سال 61

نماها (اپیزودها)ی نخستین و انتهایی اثر «توضیح الرسائل کربلا»

«روضه» قشنگ‌ترین و کامل‌ترین و اقدام‌سازترین بخش سخنرانی است

«چه کنیم اهل عزم شویم؟» اشاره‌ها و گزیده‌هایی از اثر «توضیح الرسائل کربلا»

مدرسه ای به نام ابوحمزه ثمالی: روش‌نامه ای برای الگو

متن زیر مقدمه ایست برای مباحثی که به برکت دعای شریف ابوحمزه از سالهای 89-90 آغاز شد و بحمدالله هنوز این برکات جاری و ساری است که اولین خروجی آن با عنوان «فرصت بندگی» به چاپ رسیده است. در ادامه بخشی از مقدمه این اثر که روش‌شناسی کار است خواهد گذشت:

هدف از شیوه نامه نگاری، نشان دادن سلوک تحقیقی است. نمایش راهی که رفته شده و اکنون استعداد پیمایش‌های بعدی دیگران را یافته است هدف نگارش شیوه نامه است. آنگاه که یک پژوهش و تتبع از سرزمینهایی عبور کرده و به مقصد قله تحقیق دست یافته و نایل شده است برای جویندگان و پویندگان همیشه این پرسش زنده است که «راه رسیدن دیگران به این مهم چیست؟ آیا میتوان نسخه ای برای دیگران نیز ارائه داد و فراز و نشیب کار را گزارش داد؟ چگونه میتوان با استمداد از شیوه ای این کار را به همان منزلگاه رسید؟» اینها ضرورت نگارش روش یک کار را بهتر تبیین میکند.

 

برای همین، لازم است در کنار هر اثر ماندگاری برای دعوت اندیشه ها به درست اندیشیدن، این بسترسازی و زمینه چینی در سرفصلی با همین عنوان ارائه شود. فرایند غنی سازی سرفصلها تا رسیدن به یک خروجی تاثیرگذار بر مخاطب نیاز به یک بحث مطول و مفصل دارد که از حوصله این سطور خارج است؛ روشی که با آن بتوان از دل مناجاتی مانند ابوحمزه، یک نظام رفتاری برای انسان ترسیم کرد؛ اما از باب حکایت «ما لایُدرَک کُلُّهُ لایُترَک کُلُّهُ» و «آب دریا را اگر نتوان کشید/ هم به قدر تشنگی باید چشید»، در ادامه اشارتی خواهد آمد:

دریافت متن:  به جای مقدمه ابوحمزه

مطلب مرتبط: روش‌نامه ای برای مناجاتی چون ابوحمزه: از راهبرد تا کاربرد

درنگی در الگوی رهبر و پیروان (امام و امت)

جایگاه زندگی و کار تشکیلاتی در ظهور حضرت

«قرآن به دشمنان بهایی نمی دهد چرا که آنها عددی نیستند. «ان الباطل کان زهوقا» کسانی که با خدا درگیر می شوند خداوند اثر آنها را منهدم می کنند و آنها دیگر اثری ندارند.

برای آخر الزمان که فتن و امتحان برای غربال شیعیان و امتحان ولایت مداری است. پس مهم ترین موضوع در مهدویت بهبود وضعیت ولایت مداران است و کسانی که چنان دغدغه ای ندارند از زمینه سازی ظهور آنها را معاف کنیم. تمام جوامع منتظر حضرت نیستند. اصلاً بحث مردم نیستند که اگر همه مردم آمادگی باشند امام بیاید خیر اینگونه نیست. مردم اگر ضعف ایمان دارند تقصیری ندارند و پیشتازان آنها مقصر هستند.

نامۀ امام زمان(عج): «وَ لَوْ أَنَ‏ أَشْیَاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ على اجتماعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَةُ بِمُشَاهَدَتِنَا»(احتجاج/2/499) ​

تکی فایده ای ندارد که کسی بگوید یا بن الحسن ما آماده هستیم. ممکن است فرشته ها به او بگوید شما غلط کرده اید که بی جا حرف می زنی. «یَأَیهَّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ مَن یَرْتَدَّ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتىِ اللَّهُ بِقَوْمٍ یحُبهُّمْ وَ یحُبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلىَ الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّةٍ عَلىَ الْکَافِرِینَ یجَاهِدُونَ فىِ سَبِیلِ اللَّهِ وَ لَا یخَافُونَ لَوْمَةَ لَائمٍ» (مائده، ۵۴)  زندگی اجتماعی شیعه محور بحث است.

گناهی که ظهور را به تأخیر می اندازد. گناه ناتوانی شیعه از زندگی اجتماعی است وگرنه گناهانی مانند زنا و شراب خواری که مانعی برای ظهور نیستند و اگر هم اصلاح شود می شود مانند وضعیت ما که خود یک مانع دیگر است. گناه ما را از حضرت دور می کند و تقوا ما را به حضرت نزدیک می کند. طاعات و عبادات تأثیری در ظهور ندارد چرا که اعمال انفرادی که میلیون ها نفر تک تک عبادت کنند ذره ای نمی ارزد. «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ» (آل عمران، ۲۰۰) یعنی جمعی صبر کنید.

وقتی افراد کنار هم قرار می گیرند تازه مشکلاتی برای آنها پیش می آید. با این مشکلات که ظهور رخ نمی دهد!

در معارف مهدوی مسئله ی اصلی مسئله ی توجه به امام نیست. یعنی با معرفت به امام مشکل ظهور حل نمی شود. بلکه مسئله ی اصلی این است که امت به آنچه باید باشد معرفت پیدا کنند. یعنی امت بدانند که چگونه باشند. مدعیان ولایت مداری مشکل اصلی دارند و اینکه رشد ولایتمداران در زندگی اجتماعی است. وگرنه گناهکاران کوچه و خیابان که مانعی برای ظهور حضرت نیستند.

ما برای اینکه از امتحان های اجتماعی به زرنگی رد شویم این است که کار تشکیلاتی نمی کنیم بلکه هر کسی به تنهایی کار انجام می دهد و سریع احوال پرسی می کنند و از هم رد می شوند. خیر باید با هم کار کنند و عیوب هم را بپذیرند و مصالح هم را بپذیرند و همدیگر را اصلاح کنند.«

(برداشتی از استاد پناهیان)

بهترین الگو برای «اصحاب المهدی» شدن، الگوی «اصحاب الحسین» است. با این زاویه باید زندگی اصحاب الحسین را دوباره دید: از منظر الگوی رهبر و پیروان (امام و امت)، و اخلاق تشکیلاتی را از این معدن انسان‌ساز و تمدن‌آفرین استخراج نمود...

آثار مرتبطی از مجموعه زیر خیمه حسین سلام الله علیه:

روضه‌های ناشناخته کربلا (نخستین مقتل مدیریتی)

جای خالی عباس (مروری بر رفتارهای تشکیلاتی حضرت عباس سلام الله علیه)

مبانی مدیریت عاشورایی (رویکردها و روشها)

الی الحبیب (سرمشقهایی برای حبیب شدن)

تا دانشگاه هویزه

پیش‌نیازهایی برای عاشوراپژوهی: تاریخ، جغرافیا و باور

«تاریخ» و «جغرافیا» تنها دو عنصر زیربنایی عاشوراپژوهی است و نه همه آن...

عاشورا با همین دو پشتوانه، مدرسه زندگی و پیشرفت و تعالی بشر خواهد شد، اگر صرفا کلاس تاریخ و جغرافیا دیده نشود و به آن محدود نشود...

جدای از آن، پیش‌نیازِ دیگرِ مرور این اوراق، «باور» است...

باید باور داشت:

تنها با امام حسین می‌توان... [1]

---

[1] برگرفته از اثر «تنها علاج»، با امام حسین به همه جا میتوان رسید

«تنها علاج» حسین است

جدیدترین اثر زیر خیمه حسین منتشر شد؛

«تنها علاج» جدیدترین اثر مجموعه زیر خیمه حسین می‌باشد که به فاصله کوتاهی از «توضیح‌الرسائل کریلا» توسط نشر سدید(انتشارات بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه‌السلام) منتشر شده است.

کتاب «تنها علاج» با عنوان فرعی «با امام حسین علیه‌السلام به همه‌جا می‌توان رسید»، سعی در نشان دادن راه‌حل پاره‌ای از مشکلات فعلی جامعه را دارد. در کتاب حاضر نویسنده به طور مشخص به سراغ مسائلی نظیر درک بهتر قرآن، انسان ۲۵۰ ساله، تولید علم، اقتصاد مقاومتی و … رفته است.

 

در بخشی از مقدمه اثر می‌خوانیم:

سخن آغازین این بود: «با امام حسین به همه‌جا می توان رسید»، ولی تأملات بعدی در سخنان بزرگان، جلوۀ تازه ای برای تحقیق و به محقق نشان داد که از توانستن به بایستن سوقمان می داد و باعث هجرت از وادی «می شود» به «باید» می شد: «با امام حسین باید به همه جا رسید!»؛ از این حقیقت «چاره» ای نیست! هرزمان بشریت به بی«چاره»گی رسید، مضطر حقیقی شده است و دعای مضطر هم مستجاب است: (أَمَّنْ یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیکْشِفُ السُّوءَ) (النمل/۶۲) آن روز خورشید ظهور در آستانه خانه جانمان خواهد تابید.

آنچه در ادامه خواهید دید، مجموعه ای نظام مند از «نگاهی دوباره» و «فهمی دیگرگونه» از کربلاست که در مجموعه آثار عاشورایی به نام «زیر خیمه حسین» منعکس شده و در این سطور در منظومه ای کامل تر و جامع تر اجازه حضور یافته است.

بخشی از کتاب «تنها علاج» 1.30 MB

Download

لازم به ذکر است چاپ اول این کتاب در ۲۱۶ صفحه و به قیمت ۱۰,۰۰۰ تومان در بهار ۹۵ منتشر شده است.

برای تهیۀ این کتاب می‌توانید به پایگاه علمی- فرهنگی سدید مراجعه یا با شماره‌های ۰۲۱۶۶۴۸۵۸۵۰، ۰۲۱۶۶۴۸۶۱۲۰ و ۰۹۱۰۹۸۰۵۰۵۵ تماس حاصل فرمائید.