برداشتی از اثر «تنها علاج»: تماشا از فراز کهف الحسین!

باور داریم از بلندای معارف عاشورایی و قله‌های رفیع کهف الحسین می‌توان کرانه‌های مختلف و عرصه‌های بکر و ناپیدا را بهتر و بیشتر دید.

کربلا سهم بیشتری در تماشای ابعاد مختلف انسان و جامعه به آدمی خواهد بخشید.

بی شک آخرالزمان در کف عاشوراییان خواهد بود،

 لذا جا دارد که مسائل زندگی امروز را با پاسخ کربلا آماده کنیم و زمینه ساز درک عاشوراشناس بزرگ کربلا- امام زمان- نماییم،

مسائلی از جنس شیوه و سبک زندگی، علوم انسانی اسلامی، تمدن نوین اسلامی، الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت، بیداری اسلامی و دیگر مسائلی که امروز باید از کربلا پاسخ گرفت،

چرا که اشک در قاموس شیعه عامل انگیزشی است برای حرکتی با شتاب به سمت کربلایی شدن و نه گریه برای گریه!

برداشتی از اثر «تنها علاج»: انسان 250 ساله در مدار کربلاست...

 عاشورا غیر از آن جایگاهی است که در مقابل معرفت غیر عقلی(یعنی نقلی) و در مقابل معرفت غیر قرآنی (یعنی عترت) و در مقابل رویکرد غیریازده امام ، قرار داشته باشد...

اگر در سیره اهل بیت قایل به یک انسان250 ساله‌ایم، این انسان250ساله هم در مدار کربلاست.

انسان 250 ساله را باید در مدار و محوریت امام حسین دید، آنچنان که خودِ اهل بیت، ماجرای امام حسین را این گونه میدیدند...

گفتمان همه اهل بیت در عین تنوع به خاطر شرایط مختلف، جانمایه‌هایی عاشورایی دارد

با این نوع نگاه باید جایگاه دیگری از «عاشورا در منظومه دین» فهمید که محصول این شناخت را در «نقش امام حسین در نقشه تولید علم» را نیز بهتر می‌توان دید...

چرا کار فرهنگی و تربیتی با امام حسین سریع تر و بهتر جواب میدهد؟

نکته‌ای کوتاه با مربیان، مجموعه‌های تربیت‌محور و عموم اهالی فرهنگ

شاید تکرار نام دل‌ربای امام حسین برای بعضی از امام حسینی‌ها و هیاتی‌ها، کم‌کم احساس صرفا شعاری بودن را تداعی کند، برای همین لازم است گاهی ضرورت‌های این امر مهم که اتفاقا مورد تأکید حضرات معصومین بوده است از باب تذکر اشاره شود؛ چرا همه کارها باید با امام حسین جلو برود و اصولا هرکاری تا با این حقیقت گره میخورد، سرعت و قدرتی شگفت مییابد و توفیقات و فتوحات شتاب میگیرد و نیز از طرفی بی‌عاشورا آنچنان که باید، توفیقی نیست؟ چنان که انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و حتی ماجرای فتنه 88 نیز از این قاعده مستثنا نبود. چرا منبرها تا به کربلا و روضه هایش نرسند عاقبت به خیر نمیشوند؟!

پاسخ را در یک جمله میتوان خلاصه کرد: «با امام حسین راحت میشود حرفها را زد.» با او «گفتن»ها ساده و روان و راحت میشود و «شنیدن»ها نیز. همه از حسین بهتر قبول میکنند!

به تجربه ثابت شده است:

امام حسینی برای تمام فصول

در آستانه 27 رجب؛ آغاز حرکت کاروان حسینی از مدینه...

نه محرم، نه صفر، بلکه همه دوره سال...

برای ظهور به امام حسینی – و تقریری امام حسینی- برای تمام فصول محتاجیم، نه منحصر در محرم و صفر؛

هرچند محرم و صفرش نیز یک‌تنه به تنهایی اسلام را زنده نگه داشته است و ده ماه دیگر نیز از سرریز این دو ماه، سرشار و سرمستند.

... بعضی امام حسین را تنها در این دو ماه خلاصه کرده اند و از برکات این وجود نازنین در ده ماه دیگر سال، بهره کافی را نمیبرند.

باید با امام حسین، برای بحرانهای جهانی  فکری کرد و این تداوم، اقدام و عملی عاشورایی میطلبد.

مسائلی مانند علم، تربیت، تمدن، نظام‌سازی، تشکیلات، الگوی پیشرفت، سبک زندگی و... مسائل «دوازده» ماه ماست نه مسائل صرفا «دو»ماه سال، بنابراین لازم است در طول سال هم به پاسخهای در طراز عاشورای این مسائل اندیشیده شود؛ چرا که با امام حسین به همه جا میتوان رسید...