گفتمان‌هایی از دانشگاه هویزه

برشی از کتابی ویژه مسؤولین و برگزارکنندگان اردوها و جریان‌سازان فرهنگی-اجتماعی

"تا دانشگاه هویزه"

برای آن‌ها که در پی  نمونه گفتمان‌های موفق برای الگوگیری هستند

قبل از تورق این صفحه، به شیوه ایجاد گفتمان "جریان موج سبز" سرزدن، می‌تواند الهام‌بخش و حرکت‌آفرین باشد. (دریافت فایل)

شادابی به سبک هویزه(گفتمان‌های هویزه):

از مهم ترین عوامل شادابی یک جمع، وجود صمیمیت و یکدلی بین اعضاست و برخلاف تصور، هزل و هجو هر چند در مقطع کوتاه، ایجاد شادی می‌کند اما پایدار نیست و حتی اگر به سمت تحقیر و توهین و تمسخر به بهانه شوخی کشیده شود نه تنها اثر تقویت کننده در یک دل و انسجام گروهی ندارد، بلکه سبب دلگیری بعضی از بعضی دیگر خواهد شد.

توجه به این نکته ضروری است که اهمیت نشاط و شادابی خادمین برای کسب معارف و نیز انتقال و نشر آن بسیار حیاتی به نشر می رسد اما هر عقل سلیمی شادابی لحظه‌ای که به قیمت کدورت‌های طولانی و احیاناً کشمکش و تشویق و حتی هرج و مرج در تشکیلات باشد را روا نمی‌داند.

 از این رو لازم است یک سری برنامه‌ها و اندیشه‌هایی در این مورد داشت تا به تناسب یادمان‌های راهیان نور بتوان راه‌کاری هماهنگ با منطقه اتخاذ کرد و این نیازمند بررسی است.

شاید بعضی از کتابها که در حوزه دفاع مقدس و شوخ طبعی های آنها نگاشته شده باشد الهام بخش باشد چرا که فضا و موقعیت جبهه با راهیان نور بسیار شبیه است و قابلیت الگوگیری بالایی در این زمینه وجود دارد اما به فراخور هویزه چند مورد از گفتمان‌هایی که در سالهای گذشته عامل نشاط و شادابی محیط خادمین بوده است ذکر می شود.

ü                  گفتمان شابز (شبکه انهدام بنیادین زباله)

ü                  گفتمان دکتر dj پشمالو

ü                  گفتمان خاله قندون مهربون

ü                  گفتمان حلقه اول و دوم حفاظت بیت علماء

ü                  گفتمان نشریه گرد و خاکهای هویزه

ü                  گفتمان ورزش صبحگاهی (با حواشی)

ü                  گفتمان آی باوفا

ü                  گفتمان صبح (صبحت بخیر پهلوون!)

گفتمان‌سازی به سبک عاشورا

به بهانه گفتمان‌سازی "گفتمان انقلاب اسلامی" در حماسه سیاسی

گذری بر تکنیک‌های گفتمان‌سازی با الهام از الگوهای عاشورایی

تعریف ساده گفتمان: گفتم، گفتی، گفت، گفتیم، گفتید، گفتند...

ارکان گفتمان:

1.علمی، مستدل و مستند بودن

2.افتادن در افواه مردم

طبق این دو رکن به یک تعریف دیگر از گفتمان نیز می‌توان رسید: علم پادار

هدف از گفتمان: خیزش و عطف همه اندیشه‌ها، سلایق، دغدغه‌ها، ظرفیت‌ها به یک نگاه واحد

 

برای الهام‌گیری از شیوه‌های گفتمان‌سازی به متقن‌ترین، محکم‌ترین و ماندگارترین گفتمان هستی -یعنی عاشورا- باید سری به دانشگاه کربلا زد و از آن الگو گرفت. با الهام از گفتمان امام حسین در کربلا و با مرور سریعی بر ابزارها، مصادیق و نیز راهبردهای خود اباعبدالله در واقعه عاشورا می‌توان به یک مدل و مجموعه‌ای از تکنیک‌ها رسید.

حتی اگر در اخلاص و سوز و شور، حضرت حسین هم باشی از گفتمان‌سازی ناگزیر هستی!

ابزار گفتمان:

شخصیت حضرت عباس در کربلا تنها یک "شخص" نیست، بلکه یک "نقش" است.

اباالفضل ایفاگر نقشی است که در "داستان عباس" نمودار می‌شود. نقشی که در هر سازمان و نظام و نهاد و تشکیلاتی حیاتی و لازم است. شخصیت حضرت عباس در کربلا تنها یک "شخص" نیست، بلکه یک "نقش" است.

حتی اگر حسین هم باشی – به عنوان رهبر در آن جایگاه- محتاج عباس هستی.

عباس کیست و نقشش چیست که نظامِ بی او فروخواهد ریخت؟ (ترجمه جمله امام به او: اگر بروی سپاهم از هم خواهدپاشید، "اِذَا مَضَیتَ تَفَرّقَ عَسکَری")

عباس نقشی دارد که حتی حسین علیه‌السلام هم نمی‌تواند انجام دهد، پس در نبود او کربلا دچار اختلال می‌شود و نه تنها سپاه حسین بلکه حتی خودِ حسین هم بی او فرو خواهد ریخت. نقش حسین با عباس تمام می‌شود و الا قامتش خواهد شکست.

برای فهم نقش عباس باید وظایف او مورد بررسی قرار گیرد. عباس دارای نقشی است که امام از آن به عنوان "عامل انسجام گروه" نام می‌برد و محصول خود را در نظام سپاه نشان می‌دهد. چنان‌که در نبودش سپاه از هم می‌پاشد: "تَفَرَّقَ عَسکَری"؛ عباس به منزله "نخ تسبیح" برای دانه‌های  افراد سپاه است.

 

سؤال بعد آن است که این انسجام چگونه انجام می‌پذیرد؟

برای فهم این نقش کلیدی، بررسی یک نقش کلیدی دیگر در کنار این نقش مهم می‌نماید که امام در فقدان او نیز می‌شکند و آن شخصیت حبیب‌بن‌مظاهر است.

شاید با توجه به این دو شخصیت، پاسخ به سؤال قدری راحت‌تر شود، چه خصوصیت مشترکی در این دو شخصیت است که قوامِ قامت نقش رهبرند و نبودشان عامل فرو ریختن نظام و سازماندهی خواهد شد؟( تعبیر "انکسار" در مورد امام حسین در مقاتل بعد از شهادت این دو شخصیت آمده است: لَمّا وَقَعَ حَبیب عَلَی الاَرض بَانَ الاِنکِسار...، اَلاَنَ اِنکَسَرَ ظَهری...)

بررسی نقش این دو شخصیت  در کربلا این پاسخ را خواهد داد: "تشکیلات‌سازی"

و مهمترین رفتار این دو بزرگوار برای تحقق این مهم، "گفتمان‌سازی" بین اصحاب- و حتی غیر اصحاب- است بخصوص در شب و روز عاشورا. تا آن‌جا که دو خیمه در شب عاشورا شلوغ‌ترین خیمه‌ها و محل تجمع اصحاب بود: خیمه حضرت عباس و حبیب.

خیمه این دو بزرگوار محل اجتماع و تمرکز نیروها و مرجع دلگری – و به تعبیر قرآنی: تواصی- بوده است.

این همان نقشی است که عباس را عباس کرده است و حبیب را حبیب.

نقشی که به پشتوانه دین‌شناسی و فهم عمیق این دو از دین تقویت  می‌شود.

مشاهده خبر: عباس یک "شخص" نیست، یک "نقش" است.

خبر مرتبط: زیارت عاشورا؛ خط‌کشی برای تشخیص

خبر مرتبط: تنها یار ایرانی سپاه سیدالشهدا...

از مفهوم تا گفتمان عاشورایی

پیامک‌هایی از کربلا

یکی از ظرفیت‌های در دسترس و در عین حال فراگیر برای ایجاد گفتمان، پیامک است.

در وادی گفتمان‌سازی روش‌های متعددی را باید تجربه کرد.

گفتمان یعنی علم پادار! که دو رکن علمی و مستند بودن و در عین حال در افواه مردم افتادن از ارکان آن است. با این مقدمات اهمیت روش‌های ساده و فراگیر و مغفول عنه بیشتر مشخص می‌شود، فتأمل.

چند پیامک به مناسبت تعطیلات از باب تذکر، ایده و سرمشق...

گفتمان‌سازی مقدمه تولید علم است.

زیر خیمه حسین علیه‌السلام- نخستین روزهای بهار کربلای معلی

 

امام هر جا نشست از یحیای شهید گفت

شما هر جا نشستید از حسین شهید گفتید؟

**********************

اگر هنوز خورشید نشدی ماه باش

جزر و مد دریاهای شب‌زده، چشم‌انتظار توست

بتاب!

**********************

خوش به حال سعیدبن عبدالله که می‌دانست امامش پشت سر اوست

اگر جاخالی کنی، تیرت را امامت خواهد خورد

کاش یه بار در زندگی رومون بشه بگیم اوفیت...؟

***********************

چه می‌کند حسین با روضه‌خوانانش...

ذوبوا فی الحسین!

 

 

تبصره: برای بررسی نمونه‌های دیگر، مجموعه 11 جلدی "زیر خیمه حسین" و گریده آن در "باغ سیب" منبع خوبی برای یافتن و پرداختن این نوع مفاهیم است.

سوال: نسبت این تصویر و موضوع چیست؟ ( تصویر: میدان مشک باب القبله حرم حضرت عباس)

سلام بر گفتمان سازان حضرت ارباب!

خواهشا کسانی که علاقه ای به امام حسین ندارند نخوانند!

با تشکر از رایانامه دوست بزرگوار جناب حمید رضای محمدی:

شب گذشته با جناب دکتر بنی اسد از اساتید دانشکده مدیریت دانشگاه امام صادق علیه السلام که در مبحث اینترنت و کامپیوتر از اساتید بزرگ محسوب می شوند صحبت می کردم که صحبت خطرناکی را مطرح کردند. گفتم بنده که هضم مطلب برای خیلی سنگین بود و نتوانستم دقیق عمق فاجعه را بفهمم ولی شما دوستان نیز از آن مطلع شوید شاید که رگ های غیرت شما بجوش آید و حرکتی شکل بگیرد!

ایشان چنین گفتند:

«چون شما علاقه به امام حسین علیه السلام دارید بذارید یک خبر بد اینترنتی هم بهتون بدهم.حجم اطلاعات موجود در اینترنت 2/7 (دو ممیز هفت دهم) زتابایت است. یعنی دومیلیارد و هفتصد ترابایت و اطلاعات منتشر شده درباره امام حسین علیه السلام در وب به عنوان شناخته‌شده‌ترین معصوم فقط یک ترابایت است. یعنی یک دومیلیارد و هفتصد میلیونیوم اطلاعات وب یعنی به اندازه یک سنگریزه در تهران.ای کاش دوستان علاقه مند به امام حسین می آمدند و علاوه بر سینه زنی و عزاداری حرکتی شکل می دادند که امام حسین علیه السلام را به جهانیان معرفی می کردند. باور کنید که هستند بسیاری که فقط با شنیدن اندکی در باب امام حسین، حسینی شده اند، باور کنید هستند کسانی که فقط با شنیدن نوحه و سینه زنی امام حسین آن هم نه به زبان خودشان بلکه فقط با درک فضای مجلس امام حسین، حسینی شده اند. و باور کنید وضعیت خیلی خیلی اسفناک است».

 

 

آهای شیعه ها، آهای بچه هیئتی ها، آهای کسانی که خودتان را حسینی می دانید ، آهای همه کسانی که خودتان را علاقه مند به دستگاه امام حسین می دانید، بدانید که معصومین از ما کار زیادی نخواسته اند فقط چند کلمه مختصر؛ بخوانید:

فَإِنَّ النَّاسَ لَوْ عَلِمُوا مَحَاسِنَ‏ کَلَامِنَا لَاتَّبَعُونَا: اگر مردم‏ سخن زیباى ما را بدانند، بی ‏گمان از ما پیروى می کنند.

به قول دوستی می گفت: واقعا چقدر خنده داره که وقتی جوکی رو از طریق پیام کوتاه و یا ایمیل به دیگران ارسال می کنیم به سرعت آتشی که در جنگلی انداخته بشه همه جا رو فرا می گیره اما وقتی سخن و پیام الهی رو می شنویم دو برابر در مورد گفتن یا نگفتن اون فکر می کنیم!

آیا این خنده دار نیست که وقتی می خواهید این حرفا را به بقیه بزنید خیلی ها را از لیست خود پاک می کنید؟ به خاطر اینکه مطمئنید که اونا به هیچ چیز اعتقاد ندارند.

این اشتباه بزرگیه اگه فکر کنید دیگران اعتقادشون از ما ضعیف تره؟

پس یا این قدر جسارت و شجاعت داشته باشیم و بگوییم که ما امام حسین را دوست نداریم یا بی خود و بی جهت از امام حسین دم نزنیم چرا که کار به این کوچکی را هم انجام نمی دهیم چه رسد به اینکه بگوییم امام زمان تو بیا که ما در صف یارانت باشیم!

و السلام...