تنها راه، حسین است؛ با امام حسین به همه جا می‌توان رسید

عاشورا را باید به عنوان «تنها راه» برای نجات بشر دانست و نه راهی از میان راه‎‌های دیگر. باید فهمید که تنها راه، حسین است. امام حسین را به عنوان «یک راه» دانستن، شناختی نیست که به ظهور منجر شود؛ او تنها راهی است که در آخرالزمان میتوان یافت. این درک بزرگ را در سال 61 هجری اصحاب امام حسین تجربه کرده بودند. برای همین وقتی امام، رخصتِ رفتن‌شان داد و با این که استدلال بر رفتن‌شان هم درست می‌نمود(چرا که ماندن و یا رفتنشان در شهادت امام حسین تأثیری نداشت)، اما بی‌تابانه به پای حسین افتادند، زیرا راهی و جایی دیگر جز او نمیشناختند. راز عظمت شهدای کربلا را در فهم این مطلب دقیق و عمیق باید دانست.

انسان 250 ساله را باید در مدار و محوریت امام حسین دید، آنچنان که خودِ اهل بیت، ماجرای امام حسین را این گونه میدیدند. قرآن را نیز با این تقریر باید دید. قرآنی میتواند عامل نجات و سعادت باشد که در وادی عاشورای امام حسین تلاوت شود و الا در سال 60 هم قاریانی بودند که کرسی تدریس و تلاوت خود را بر همراهی با امامِ عاشورا ترجیح دادند و در مدینه ماندند؛ اما از میان همه قاریان آن دوران، امام حسین، حبیب و تلاوتش را ستود: «لله درک یا حبیب! لقد کنت فاضلا تختم القرآن فی لیله واحده». تلاوتی که در فراغت و عزلت و عافیتِ مدینه نبود و خود را به وادی ولایت کربلا رسانده بود و در حریم حسینی قرار گرفته بود. لذا دل‌رباترین قرآن را هم از حنجره بریده حسین بر فراز منبر نیزه‌ها باید شنید و از تحلیلهای بعضا قرآنی امثال شمر و عبیدالله بن زیاد و احنف‌بن قیس‌ها در لابلای کلامشان نباید واهمه‌ای داشت که این تلاوتها «وَلَا یزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارًا»(الإسراء/82) است.

مرکزیت، عاشوراست و از آنجا باید به عرصه‌های دیگر نظری و نیز عزیمتی داشت.

تنها با امام حسین میتوان فتح الفتوح عالم را به دست گرفت آنچنان که حتی امام عصر هم به این ابزار نیرومندِ عاشورا برای ظهورش محتاج است.

راهی جز حضرت حسین نیست و چه خوب که راهی جز او نیست!

فهرستی از مباحث:

با امام حسین به «درک بهتر قرآن» می‌توان رسید

با امام حسین به « فهم انسان 250 ساله» می‌توان رسید

با امام حسین به «وادی سلوک» می‌توان رسید

با امام حسین به «حریم تربیت» می‌توان رسید

با امام حسین به «قله رفیع تمدن» می‌توان رسید

با امام حسین به «محضر علم» می‌توان رسید

با امام حسین به «عرصه اقتصاد مقاومتی» می‌توان رسید

با امام حسین به «سرزمین اندیشه‌ورزی و تفکر خلاق» می‌توان رسید

و البته تنها و تنها با امام حسین به این سرفصلها میتوان رسید...