چای روضۀ شما چه مزهای میدهد؟!
کربلا با آن همه ظرفیت آدمسازیاش، اما برای بعضیها نه تنها تقرب نداشت، بلکه عامل سقوط شد:
توفیق داشت روز عاشورا در کربلا باشد، چه لیاقتی!
تازه روز عاشورای 61 را هم درک کرد، چه سعادتی!
امام را از نزدیک زیارت کرد، چه زیارتی!
ولی حیف که اسماش بد در رفت. همه به او میگویند: کربلایی شمربنذیالجوشن!
این کربلایش است، باید حق داد که امروز هم هنوز قصه جاری است
کربلا... کدام کربلا؟
امام حسین... کدام امام حسین؟
هیئت... کدام هیئت؟
اگر در تاریخ «مسجد ضرار» داشتیم، بعید نیست وجود «هیئت ضرار»ها و کربلاییهای نامقدس؛ نباید فریب عناوین را خورد، فتأمل!
همانطور که چایها انواعی دارد:
«چای سبز، چای بهْسیب، چای آویشن، چای عراقی، چای سبک و...»
همچنین هیئتها هم انواعی دارد:
«هیئت سکولار، هیئت ضرار، هیئت محتاطان اهل پرهیز (!)، هیئت یزیدی، هیئت آمریکایی، هیئت انقلابی، هیئتعلمی (؟!)، هیئت شبههناک و...»
شما چه نوع چایی مصرف میکنید؟ از کدام هیئت؟ چای کدام هیئت با ذائقۀ شما مناسبتر است؟ قضیه دقیقتر شد! اصلاً چای روضۀ شما چه مزهای میدهد؟! چای کدام هیئت مزۀ عدم سازش، استقامت، استکبارستیزی و... میدهد؟
(برگرفته از «چای روضهدم»، مروری بر آموزههای هیئت طراز انقلاب با طعم چای روضه امام حسین)