فرهنگ‌سازی و بسترسازی در دوارن امام باقر و امام صادق کار کربلا بود...
در حوالی گفتمان عاشورا و آثار آن...
اشاراتی از حضرت استاد جوادی آملی سوغاتی ما از سرزمین کربلا باشد
به یاد همه شاگردان مکتب امام صادق در کربلا زائریم...
آیا دالان انتقال قدرت از امویان به عباسیان فرصت خوبی برای امام باقر و امام صادق فراهم کرد؟ خیر!
این بسترِ خالی هرگز جایی برای نفوذ سخنان اهل بیت نیست. این بستر را کربلا آماده کرد. مردم آماده شنیدن بودند و نه اینکه از دالان انتقال قدرت امویان و عباسیان استفاده شده باشد...
بستر آن‌قدر آماده شده بود که تا این دو امام دهان باز می‌کردند سیل مردم می‌آمدند، از طرفی اطلاع‌رسانی آن‌قدر نبود...
مگر بسترسازی و ایجاد فرهنگ و اطلاع‌رسانی کار آسانی است؟! مگر دانشگاه ساختن کار آسانی است؟
4000شاگرد؟...حالا دانشگاه ساختی...فارغ از اینکه اصلا چه کسی اجازه می‌دهد شما حوزه و دانشگاه بسازی؟... در گام بعد شاگرد از کجا می‌آوری؟! حوزوی از کجا می‌آید؟
آن‌قدر کشته دادند...4000تا 4000تا کشته دادند در حواشی کربلا تا زمان امام باقر و امام صادق 4000 شاگرد جمع بشود. آن‌قدر حسین حسین گفته شده تا این اتفاق بیفتد.
آن زمان مگر بودجه دست امامان بود؟ مگر می‌شود به راحتی کسی را حوزوی کرد؟ مگر اطلاع‌رسانی کار آسانی است؟ قدرت مرکزی مگر در اختیار آن‌ها بود؟مگر سیر جوانان به سمت علوم الهی کار آسانی است؟خب جوان می‌رود درسی می‌خواند که مدرک و آب و نان داشته باشد!... دنبال آب و نان می‌رود، زراره و حمران و اعین که نمی‌شود...
مکتب جعفری را مکتب حسینی آماده کرد. ذهن‌ها و گوش‌ها آماده بود تا کسی حرفی بزند، به قول حکیم سنایی:
"در عاشقی آن‌جا که ورا پای، مرا سر
در بندگی آن‌جا که ورا حلقه، مرا گوش"
(سلسله جلسات مبانی قرآنی در نهضت حسینی، جلسه هفتم)
نمی از یم
