ویژگی معارف عاشورا و روضه و نسبت آن با اقدام و عمل
معارف کربلا صرفا به دادههای علمی شما نمیافزاید؛ بلکه حرکت را هم به دنبال دارد؛ چرا که دل را هم به خود گره میزند و پای روضههای خودش، همه بخشهای عالم وجود را تحت تأثیر قرار میدهد.
کربلا همراهی توأمان «عقل» و «قلب» است و از جمع این دو عنصر، «حرکت» حاصل میشود. رهاورد معارف کربلا «اقدام و عمل» است و ویژگی کربلا همین آمیزه علم و عمل است؛ «روضه» راز نگفتنی این معادله است...
وقتی محبت ایجاد میشود، انسان خودبهخود بهسوی فردی که دوست دارد، حرکت میکند و برای رضایت خاطر او، رفتارش را تغییر میدهد. یعنی محبت، تمهیدی برای حرکت و پیشرفت است و رسالت روضهها همین است.
کوتاه سخن، اینجا معرفتش نیز، شناختی است که قلب را به تپشی مجزا از تپشهای دیگر وادار میکند و تو را حرکت میدهد به سمتی که خودت را نزدیک کنی به طراز امام. اسوه یعنی همین. اسوه یا الگو کسی است که وقتی از او شناخت پیدا کنی، خواه ناخواه، جذبهای از ان شناخت تولید میشود و تو را میکشاند که همه شئون انسان و عرصههای وجودش را شبیه آن بنماید.
اینجا سه اتفاق «معرفت»، «محبت» و «اطاعت» رخ خواهد داد: «معرفت» تو را شیفته میکند و به واسطه آن، آتش «محبت» را فروزانتر میکند و در نهایت از برآیند این دو، «اطاعت» یا همان اقدام مطلوب و عمل مقبول صادر میشود. از مجالس روضه کارها ساخته است...
برداشتی از اثر «روضه اصحاب چیست؟» در دست انتشار