در عاشورا پژوهی، "توسل" جزء
روش است.
باید "با"حسین زیست.
باید با پدیدههای کربلا همنفس شد.
تنها نباید به روایت عالمانه عاشورا
بسنده کرد.
محقق نباید گزارشگر صِرف پدیدهها باشد.
باید "مع الحسین" بود.
شاید مکتب "تفسیری-نمادین"ها
این پیام را فهم کنند، شاید!
