درنگی در رفتار شناسی: کدام علی؟ کدام حسین؟
...و در کدام لحظه؟ با کدام شاخص؟
بررسی شخصیت انسانهای بزرگ در یک نقطه قابل بررسی نیست، در یک جریان و طیف باید به بررسی آن ها پرداخت...
حتی تصور این انسانها هم در ذهن و رفتارها و منشهای آنها سخت است.
در کجا باید خشمگین شد آنچنان که علی برای عقیل خشم گرفت و آتش در کف دست او قرار داد
و در کجا باید نرم و مهربان شد و لبخند زد، آنگونه که علی در برخورد با یتیمان آنگونه بود.
علی علیه السلام یک طیف رفتاری است؛ از صلابت و خشونت تا نرمی و عطوفت
همیشه در حال لبخند زدن نیست!
همیشه هم در حال قهر و غضب تکیه بر ذوالفقار نیست!
فرمول " فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ (آل عمران/159)" برای چه مواقعی است؟ که به (برکت) رحمت الهی، در برابر آنان [= مردم] نرم (و مهربان) شدی!
کجاها نمی گذشت؟
کجا می گذشت؟
معیار؟ شاخص؟ خطکش شما چیست؟
این تبیین و تقریر وظیفه علوم انسانی است.
کدام علی؟ کدام حسین؟
تشکیلاتی؟ عرفانی؟ اجتماعی؟ سیاسی؟ مدیریتی؟ ....