«...تا دانشگاه هویزه»؛ به استادی سید حسین علمالهدی
در حال و هوای دوره تربیتی خادمین شهدای هویزه که جای خیلی از رفقا در آن خالی است...
برداشتی از اثر «تا دانشگاه هویزه»:
کربلای هویزه که در عملیات نصر سال 59 به وقوع پیوست برای آن بود که در سایه‌سار آن درخت بلند باشکوه، علم‌آموزی مجالی و فرهنگ و اندیشه، فرصتی پیدا کند، همه آن خون‌های پاکی که ریخته شد نبود مگر آن که بشریت از جهالت نجات پیدا کند آن چنان که سالار همین شهیدان حضرت حسین بن علی نیز با این انگیزه قیام کرد و به شهادت رسید، " وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَة"
آن وصیتی که سید حسین علم الهدی به برادرش سید حمید کرد مؤید همین مطلب است که برادر را به مبارزه‌ای دیگر فراخوانده بود و پس از جنگ تحمیلی، عرصه جنگ علمی فرهنگی را فراروی خود می‌دید تا آن‌جا که به برادرش وصیت کرده بود که: پس از پایان جنگ، باید به حوزه علمی سفر داشته باشیم.
آن چه که حسین علم الهدی آرزو داشت شکل‌گیری فضای پر انگیزه علمی و فرهنگی بود، آن چه که او پس از شهادتش از راهیان نورانی مسیرش طلب می‌کند آن چیزی است که خود در ظاهر نتوانست به آن جامه عمل بپوشاند.
این پاسخ پرسشی بزرگ است که اگر امروز حسین علم الهدی بود چه می‌کرد؟ حسین همان را انجام می‌دهد که به برادرش وصیت می‌کند، در ورای جنگ نظامی، جنگ فرهنگی و نبرد علمی را دیدن، بصیرت علم الهدایی می‌طلبد و آماده شدن برای آن نیازمند دانشگاهی است که هم در آن روزگاری نبرد نظامی اتفاق افتاده و در جوار آتش و خون، سلاح قرآن و نهج‌البلاغه نیز برای جنگاوران مسلح شده است.
رسالت دانشگاه هویزه "ترجمه دیروز به امروز" همان معارف در قالب و لعاب اندیشه و فرهیختگی است.
فرهیختگی و اندیشه ای که پشتوانه‌اش اشک و خون شهیدانی است که در آن دیار، خود را به آن سلاح‌های زمینی و آسمانی مجهز کرده‌اند.
دانشگاه هویزه ساحتی است برای رسیدن به تمدن بزرگ اسلامی، تمدنی که به برکت همین خون‌ها شکل گرفته و روز به روز باسق‌تر و برومندتر خواهد شد.
***
استاد دانشگاه هویزه (شهید علمالهدی)
درخت هویزه که روزگاری از کلاس‌های قرآن و نهج‌البلاغه سید‌‌حسین علمالهدی تغذیه می‌شده است امروز هم همان میوه‌های شاداب را تقدیم ناظران و مهمانان خود خواهد کرد. اگر یک روز خاک هویزه، حسین علم‌‌الهدی‌‌را زیارت کرده است، امروز در اقصی نقاط کشور، سراغ این خاک می‌آیند تا با آن‌ها سخن گوید، خاکی که هر روز یک جلوه از او را دریافته است، شاخص‌ها و محورهای شخصیتی حسین علمالهدی کدام است؟ اگر خاک زمین را استعداد سخن گفتن ظاهری با دل‌های زائر نیست ولی خاک دل‌ها و طینت خادمان این لیاقت را یافته است که در کنار خاک هویزه آمادگی و استعداد سخن گفتن بیابد و به نیابت از خاکِ بی زبانِ هویزه زبان بگشاید.
مقاله وجودی حسین علمالهدی اگر قصد تألیف پیدا کند باید دارای واژگان کلیدی زیر باشد:
1.جوان انقلابی
2.دانشجوی پیرو خط امام
3.استاد قرآن و درس نهج‌البلاغه
4.شخصیتی اجتماعی و برخاسته از مردم
5.مربی جسم و روح
6.فردی کادرساز و شخصیتی تشکیلاتی
7.هماهنگ در بین ابعاد مختلف و به ظاهر متعارض و...
از بین صفات گفته شده شش محور کلیدی و اصلی در زندگی شهید علمالهدی بررسی می‌شود.
***
مؤلفه‌های شخصیتی استاد دانشگاه هویزه: (درنگی در شخصیت شهید علم الهدی)
1)شخصیت معرفتی (علمی – معنوی – فرهنگی):
الف) درس‌های قرآن
ب) درس‌های نهج‌البلاغه
ج) درس‌های علمی – مطالعاتی
2)شخصیت اجتماعی – سیاسی
3) شخصیت تربیتی (بدنی – روحی – رزمی)
4) شخصیت تشکیلاتی (کادر سازی و فعالیت‌های اجرایی جریان‌‌ساز)
5) شخصیت فروتن (اخلاص و تواضع)
6) شخصیت هماهنگ در رشد کمالات
معرفی کتاب:
هویزه به مثابه یک دانشگاه، در «تا دانشگاه هویزه»
